دوبله ده‌ها فيلم سينمايي خارجي و ايراني در كارنامه اين هنرمند ۷۷ ساله ديده مي‌شود. او فعاليت هنري‌اش را در جواني و در سال‌هاي ۱۳۳۶ با تئاتر آغاز كرد . جليلوند بعد از كوچي ۲۰ساله در سال 1381 به ايران بازگشت و كار دوبله را از سر گرفت. در سال‌هاي اخير حضورش به عنوان بازيگر سينما و تلويزيون بيشتر شده و حالا قرار است از اواخر آبان‌ماه با نمايش «پدر» به كارگرداني محمود زنده‌نام در پرديس تئاتر شهرزاد روي صحنه بيايد.
به اعتقاد جليلوند، تئاتر هنر پويايي است كه بازيگر روي صحنه مي‌تواند بدون هيچ واسطه‌اي با تماشاگر صحبت كرده و ارتباط برقرار كند. او درباره حضور در نمايش «پدر» به همشهري گفت: «خودم هم انتظار نداشتم براي اجراي تئاتر پيشنهادي به من شود. زماني كه كارگردان مرا دعوت كرد به‌دليل مشغله كاري راغب نبودم و احساس مي‌كردم آمادگي حضور روي صحنه تئاتر را ندارم اما دوستان لطف داشتند و در نهايت به گروه نمايش پيوستم».
- وسوسه حضور در تئاتر
او كه در نمايش پدر قرار است نقش اول را بازي كند از وسوسه خود از حضور در صحنه تئاتر گفت و با اشاره به اين مطلب كه نقش حساسي را در نمايش دارد، يادآور شد: «نمايشنامه را چندين‌بار خواندم؛ به‌نظرم متن جاندار و خوبي آمد و چند روزي راجع به آن فكر كردم و اميدوار شدم كه بتوانم نقش را به خوبي بازي كرده و از عهده آن بربيايم». به گفته جليلوند هم‌اكنون گروه بازخواني و روخواني متن را انجام داده و تمرينات در حال كامل شدن است.
اين بازيگر همچنين از تعامل گروهي در تئاتر گفت: «وقتي گروه تعامل را در اولويت‌هاي كاري قرار مي‌دهد به‌طور حتم نمايشي كه روي صحنه مي‌رود، انسجام خود را داشته و مي‌تواند تماشاگر را تا پايان كار راضي نگه دارد و در گروه نمايش «پدر» نيز اين تعامل ديده مي‌شود كه يكي از دلايل پذيرش نقش گروه خوب نمايش بود».
او با تأكيد دوباره بر اينكه در اجراي نمايش مي‌توان با حس و حال بهتري ديالو‌گ‌ها را گفت، تصريح كرد: «روي صحنه نمايش بودن حال و هواي خود را دارد. خيلي مهم است كه بازيگري روي صحنه ديالوگ‌هاي زيبا ادا كند و محدوديت‌هايي كه پشت ميكروفون و در اتاق دوبلاژ وجود دارد در صحنه نمايش ديده نمي‌شود». جليلوند درباره ملاك‌هاي انتخاب نقش نيز يادآور شد: «علاوه بر متن و گروه نمايش، كارگردان نيز مهم است. وقتي مي‌خواستم نقش را قبول كنم درباره كارگردان نمايش نيز تحقيق كردم و با توجه به تجربه‌اي كه دارم در چند جلسه‌اي كه با كارگردان داشتم، متوجه شدم او نيز براي كارش هدف داشته و با تلاش دارد نمايش را روي صحنه مي‌برد و اين تلاش برايم بسيار مهم بود.»