در آخرین روز آن برخی از طرفداران محیط زیست از نتایج آن چندان راضی نبودند. آنها می‌گویند این کنفرانس سوالات زیادی را بدون پاسخ گذاشت.
کنفرانس تغییرات اقلیمی در شهر بن جمعه ۲۶ آبان (۱۷ نوامبر) به پایان رسید. گروه بزرگی از کارشناسان و فعالان محیط زیست همراه با مقام‌های دولتی از بیش از ۱۹۰ کشور جهان به مدت ۱۲ روز در بزرگ‌ترین رویداد زیست محیطی سال شرکت کردند تا برای تواقفنامه‌ای دو سال قبل از آن در پاریس به امضا رسیده بود، راه‌حل‌های اجرایی و عملی بیاندیشند.
به گزارش خبرگزاری آلمان برخی فعالان محیط زیست اما از نتایج این کنفرانس ابراز دلسردی می‌کنند و به مسائل حل نشده‌ای اشاره می‌کنند که کنفرانس با تمام تلاش‌ها و هزینه‌‌ای که صرف برگزاری آن شد، در حل آنها چندان موفقیت‌آمیز نبود.
سولین هویس، مدیر "Greenpeace" انتقاد کرد که «دولت‌ها فاقد شهامت و انگیزه کافی برای عملی کردن توافقنامه پاریس بودند.»
از جمله موارد انتقاد این است که کشورهای صنعتی و ثروتمند در تامین منابع مالی برای کمک به کشورهای در حال توسعه برای حفظ محیط زیست محتاط عمل کردند.
یکی از مواد توافقنامه پاریس که موضوع جدل بسیاری در کنفرانس شد، کشورهای صنعتی را موظف می‌کند که به طور منظم درباره برنامه‌های‌شان در حمایت از کشورهای در حال توسعه در برخورد با معضلاتی که برای حفظ محیط زیست دارند، اطلاع رسانی کنند.
اما کشورهای پیشرفته نگران این هستند که کشورهای در حال توسعه همین را دست‌مایه فشار دائم برای گرفتن کمک مالی کنند.
در عین حال بزرگ‌ترین موفقیت کشورهای درحال توسعه در این کنفرانس این بود که در نشست‌های بعدی که نام "Pre 2020 " گرفته است، برنامه کشورهای توسعه یافته برای حفظ محیط زیست در دستور کار قرار گیرد. توافقات انجام شده در کنفرانس پاریس از سال ۲۰۲۰ الزام‌آور می‌شوند.
کشورهای در حال توسعه نگران این موضوع هستند که مبادا تا آن موقع وقت زیادی برای اقداماتی به هدر رود که برای مهار گرمایش زمین تا حداکثر ۲ درجه سانتیگراد نسبت به دوران پیشاصنعتی، ضروری است، چرا که حتی اگر از همین حالا هم تمام مفاد توافقنامه پاریس اجرا شوند، باز هم گرمای زمین تا آخر این قرن در قیاس با آغاز صنعتی شدن جهان ۳ درجه افزایش خواهد یافت که تحولات منفی اقلیمی و زیست محیطی، از شدت‌یافتن گردبادها و سیل‌ها تا خشکسالی و ... نتیجه آن خواهد بود.
اما گروهی دیگر می‌گویند که این کنفرانس تنها یک قدم میانی بود و تصمیمات نهایی و مهم در حقیقت سال آینده درکاتوویتس در لهستان گرفته خواهد شد.
کنفرانس تغییرات اقلیمی در شهر بن صدها جلسه بحث و گفت‌وگوی آگاه کننده با حضور هزاران نفر از سراسر دنیا برگزار کرد و مجموعهای از اطلاعات با ارزش را در ارتباط با عوامل دخیل در تغییرات آب و هوایی و زیست بوم در اختیار شرکت‌کنندگان گذاشت.
حاصل کنفرانس در عین حال مجموعهای از مقررات است که شامل صدها برگ می‌شود که هیات‌های نمایندگی کشورهای مختلف در این مدت درباره آنها بحث و جدل کردند. این مجموعه بزرگ حاوی راهکارهای معین برای اجرایی کردن پیمان پاریس است؛ به عنوان نمونه نظارت و راستی‌آزمایی آن چه دولت‌های شرکت کننده برای کاهش گاز‌های آلوده کننده قول انجامش را داده‌اند. همه این‌ها قرار است در لهستان به تصویب نهایی برسد.
در عین حال آلمان که خود میزبان این کنفرانس بود بیش از همه مورد انتقاد قرار گرفت. هانس یواخیم شلن‌هوبر، مدیر انستیتوی پژوهش‌های زیست محیطی نسبت به سیاست آلمان در این زمینه هشدار داده و گفته است:«کف زدن برای قربانیان نابودی محیط زیست و مطالبات آنها و هم‌زمان با آن ادامه دادن به استفاده از نیروگاه‌های ذغال سنگ، یک دروغگویی است.»