این قطار باری که حاوی مواد خام به مقصد منطقه صنعتی کی‌سانگ کره شمالی بود در حقیقت مسیر راه آهن میان 2 کره را احیا کرد تا این اولین مرحله از مسیر تقویت روابط اقتصادی میان کره شمالی و جنوبی با موفقیت پشت سر گذاشته شود.
البته این خط آهن در حقیقت مسیری است که کره جنوبی را به قلب آسیا متصل می‌کند. اما از سوی دیگر کره شمالی را هم از انزوا بیرون آورده و آن را با دنیای بیرون پیوند می‌دهد.
در حال حاضر این مسیر راه آهن اهمیت نمادین دارد و نشان دهنده پیشرفتی است که کره جنوبی در تلاش‌هایش برای بهبود روابط با کره شمالی و آماده کردن مقدمات اتحاد مجدد 2 کره به دست آورده است.
از نظر اقتصادی، به راه افتادن این خط آهن تأثیر اندکی بر تقویت و رشد منطقه صنعتی کی‌سانگ کره شمالی خواهد داشت. این منطقه اکنون تولیدی به ارزش بیش از 200 میلیون دلار آمریکا دارد.
کالاهای تولیدی این منطقه دامنه گسترده‌ای دارد و از ساعت مچی گرفته تا کفش و مانیتور کامپیوتر را شامل می‌شود. بخش عمده این کالاها به بازارهای غیرکره‌ای صادر می‌شود.
با راه افتادن این خط آهن، شرکتها و کارخانه‌های فعال در این منطقه دیگر نیازی به بسته‌بندی کالاهای خود برای حمل‌ونقل با ماشین در سطحی محدود و در مرز ندارند. به این ترتیب زمان حمل‌ونقل و هزینه آن تا حد زیادی کاهش می‌یابد. بنابراین سرمایه‌گذاری بیشتری به این منطقه جذب خواهد شد.
کره جنوبی، در این منطقه اقتصادی واقع شده در کره شمالی، منافع بسیاری دارد. با راه افتادن این خط آهن، این منطقه آن‌طور که سئول انتظار دارد به یک مرکز منطقه‌ای برای تولید کالا و صادرات و جذب سرمایه خارجی تبدیل خواهد شد.
منطقه‌ای شبیه این در چین و در شهر شن زن این کشور در استان گوانگ دونگ وجود دارد. این منطقه با زیرساخت‌های صنعتی، بازرگانی و مسکونی خود به یک منطقه ویژه اقتصادی با سود بالا تبدیل شده است.
به این ترتیب تأثیر اقتصادی این خط آهن 25 کیلومتری با توسعه شبکه آن می‌تواند چندبرابر شود. 2 کره تصمیم دارند این خط آهن را توسعه داده و آن را سریع‌السیر کنند.
همچنین برنامه‌هایی در دست اجراست برای اینکه این خط آهن تا چین هم گسترده شود و به این ترتیب شبکه‌ای گسترده از شمال شرق آسیا را در بربگیرد. قطارهایی که در این مسیر در رفت و آمد هستند می‌توانند علاوه بر کالا، مسافر هم جا به جا کنند. به این ترتیب به زودی می‌توان شاهد رفت و آمد آزادانه مردم میان 2 کره بود.
ساخت این خط آهن بیش از 500 میلیون دلار برای کره جنوبی هزینه داشت و به همین دلیل در سال‌های اخیر تلاش زیادی می‌کرد تا این مسیر راه‌اندازی شود. بعد از اجلاس سران 2 کره در ماه اکتبر و توافق‌های به دست آمده در این نشست، توافق نهایی برای احیای این خط آهن هم به دست آمد.
در اجلاس سران 2 کره برنامه جدیدی برای صلح و پیشرفت منطقه تصویب شد که احیای خط آهن میان 2 کره بخش مهم این توافق بود. این خط آهن همچنین اولین مرحله از توافقنامه مفصلی است که میان 2 کره امضا شده است.
در بخش‌های دیگر این توافقنامه بر ارتقاء نهادها و زیرساخت‌های ارتباطات 2 کشور و ایجاد چندین کمیته جدید و تعیین تاریخ برای برگزاری نشست‌های آینده میان سران 2 کشور تأکید شده است.
بخش دیگر این توافقنامه به همکاری میان 2 طرف در حوزه اقتصادی مربوط می‌شود. توسعه راه‌ها و خطوط آهن، کشتی‌سازی، ایجاد منطقه مشترک ماهیگیری و منطقه ویژه اقتصادی جدید در بندر هایجوی کره شمالی بخش‌های دیگر این توافقنامه است.
چنین همکاری گسترده‌ای در تاریخ منطقه شبه جزیره کره بی‌سابقه است و نشان می‌دهد 2 کشور عزمی قوی در گسترش همکاری میان خود دارند. اما در این مسیر ناهمواری‌هایی هم وجود دارد.
تاریخ راه اندازی خط آهن میان 2 کره چندان هم اتفاقی انتخاب نشده است. این خط آهن چند روز پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری کره جنوبی که هفته آینده برگزار می‌شود، راه اندازی شده است.
چپ‌های میانه حاکم در کشور کره جنوبی سرمایه‌گذاری زیادی روی سیاست وحدت 2 کره انجام داده‌اند. آنها امیدوارند که این سیاست که محبوبیت زیادی در میان مردم کره جنوبی دارد، مانع از شکست آنها در این انتخابات شود.
ولی نامزدهای محافظه‌کار در آستانه این انتخابات محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند و حتی احیای خط آهن میان 2 کره در آستانه انتخابات هم نمی‌تواند چپ‌های میانه را از شکست نجات دهد.
اما محافظه‌کاران کره جنوبی هم مخالفتی با وحدت 2 کره و گسترش همکاری‌ها در شبه جزیره کره ندارند. بنابراین درصورت تغییر قدرت در کره جنوبی هم این مسیر ادامه خواهد یافت.
اما این روند در کره شمالی خطراتی دارد. دولت کیم جونگ ایل، نگران آن است که ایجاد فضای باز همکاری اقتصادی در این کشور و اجرای اصلاحات گسترده سرمایه‌داری، قدرت سیاسی حکومت را تضعیف کند. ارتش کره شمالی هم نگران از دست رفتن نفوذ و اقتدار خودش است. همین نگرانی می‌تواند روند تغییرات در شبه جزیره کره را کند کند.
هفته نامه اکونومیست
11 دسامبر