فلذاست كه يا بايد حجم اين ستون را بيشتر كنيم؛مثلاً كل روزنامه به‌صورت طنز منتشر شود و بقيه مطالب جدي آن در قالب يك ستون مثل همين«منبع موثق» كه بفهمند ما چي مي‌كشيم(به خدا از آن نظر نگفتيم.هيچي نمي‌كشيم.پاك پاكيم!). از اتاق فرمان اشاره مي‌كنند كه اين راهكار پيشنهادي، عقلاني نيست.به درد عمه ات مي‌خورد.
راهكار دوم اين است كه بتن و فونداسيون همين ستون را پرملات‌سازيم كه بلانسبت مثل مسكن مهر، پشت سرش حرف و حديث نباشد.
بلاتشبيه بايد عين كيك زرد عمل كنيم. درصد غني‌سازي منبع موثق را بالا ببريم.البته به آژانس بين‌المللي طنز هسته‌اي هم اطلاع دهيم كه خيالات برشان ندارد. از اتاق فرمان مجدداً اشاره مي‌كنند كه اين شد يك چيزي!
اين به سهم ناچيز ما. و اما ساير مراكز و محافل و مؤسسات فرهنگي و هنري و رسانه‌اي نيز بايد بكوشند كه از امروز بيشتر ملت را شاد كنند. آخر، اين چه رسمي است كه فقط روي قبر ما مي‌نويسند: شادروان؟!...
چو خواهي خاك من را بوسه دادن
رخم را بوسه ده، اكنون همانيم
خب تا هستيم و زندگي مي‌كنيم، طوري وسايل رفاه ما را فراهم كنند كه در همين دنيا شاد باشيم. بله، ما نيز اطلاع داريم كه: دامن شادي چو غم آسان نمي‌آيد به دست. حضرت صائب گفته است. و حتي اطلاع داريم كه: پسته را خون مي‌شود دل تا لبي خندان كند. اما با تمام اين تواصيف و تفاصيل، بايد ملت را شاد نگه داشت. اگر مي‌خواهيم شهري شاد داشته باشيم، بايد شهروندي شاد داشته باشيم و گرنه دايرۀ بي‌زنگ مي‌زنيم؛ دايره‌اي كه صدايش بعداً در مي‌آيد.
اگر در زندگي شهري ما دقيق شويد (به‌خصوص سر چهارراه‌ها)، به خوبي مي‌بينيد كه بعضي از ماها واقعاً اعصاب نداريم. طرف تا مي‌گويد بالاي چشمت ابروست، دست به جك مي‌شود و از خودرو مي‌پرد پايين. خب چرا دست به جوك نمي‌شوي برادر من؟!....يك جوكي چيزي تعريف كن، فضا را تلطيف كن. خرجي ندارد كه!
في المثل اين همسايۀ ما چنان اعصابش به هم ريخته كه اگر سابق، جلوي پاركينگ منزلش نوشته بود:«پارك = پنچري»؛الان، تحت‌تأثير اوضاع منطقه و ادبيات انفجاري داعشي‌هاي خشن، برداشته روي در پاركينگ منزلش نوشته: «پارك = با انفجار»!
خب، اينها نشان مي‌دهد كه زياد بايد به فكر تلطيف فضاي شهر و اخلاق شهروندان عزيز باشيم و طنز، بهترين شكل و شيوۀ ممكن براي نيل به اين مقصود است. البته حرف‌هاي برخي از مسئولان نيز گاهي مي‌تواند در شاد شدن جامعه تأثير شگرفي داشته باشد. گاهي يك مدير و يك مسئول، مي‌تواند حرف‌هايي بزند كه تا يك هفته ملت بخندند و شاد باشند. به مورد خاصي اشاره نمي‌كنيم كه باز ممكن است فيلمش منتشر شود و مجبور شويم ماستمالي كنيم؛ آن هم با اين قيمت بالاي ماست.