شايد خيلي از نوجوان‌هاي ايراني هم هرروز با اين پديده‌ي ناخوشايند مواجه مي‌شوند و در چرخه‌ي معيوب آزارگر قرار مي‌گيرند. چرخه‌اي بسيار دردناک که روح را مي‌خراشد و زخم‌هايي بزرگ از دوران نوجواني به يادگار مي‌گذارد.
اما چه‌طور مي‌توان با اين پديده مقابله کرد و بدون خشونت از معرکه‌ي آزارگري جان سالم به‌در برد؟
نشريه‌ي فرانسوي لوموند نوجوان، به همين مناسبت با دکتر «ژان شامبري»، روان‌شناس حوزه‌ي کودک و نوجوان، گفت‌وگو كرده كه بخشي از اين گفت‌وگو را برايتان مي‌آوريم.
- آزارگري دقيقاً چيست و از کجا مي‌آيد؟
اين پديده سه ويژگي دارد: 1. ميل به آزار 2. تکرار نظام‌مند آزار 3. نياز به تماشاچي در هنگام آزار.
اين آزار انواع گوناگوني دارد؛ مثلاً فقط کلامي باشد درحد فحاشي و تمسخر يا فيزيکي باشد و به زد و خورد بينجامد. تهديد و باج‌گيري هم نوع ديگري از آزارگري است.
- آزارگر کيست؟
آزارگر فردي شکننده و آسيب‌ديده از درون است كه معمولاً براي پنهان‌كردن ضعف و آسيب خود، به زورگويي و آزار ديگران مي‌پردازد. از طرف ديگر او به تماشاچي نياز دارد تا با نمايش زور به قدرتش مشروعيت ببخشد.
- چه‌طور مي‌توان از چنگ آزارگر، جان به‌در برد؟
در اولين قدم بايد اين مسئله را با يک فرد بزرگ‌سال و منطقي در ميان بگذاريم. فردي که بايد بلافاصله وارد اين چرخه شود و آن را قطع کند. اما قبل از آن بايد کمي شجاعت به‌خرج دهيم و اين موضوع را علني کنيم. کمي سخت، اما ممکن است.