نفیسه مجیدی‌زاده: انسان‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها را ساختند تا راحت‌تر با یک‌دیگر ارتباط داشته باشند. بیرون از روستاها و شهرها هم جاده کشیدند و راه ساختند تا شهرها و روستاها به هم برسند.

اما هميشه هم خيابان‌ها و جاده‌ها امن و بي‌خطر نبوده‌اند؛ مخصوصاً از وقتي كه چرخ وسايل نقليه‌ي موتوري وارد كوچه‌ها، خيابان‌ها و جاده‌ها شد.

در اين موقعيت تازه، انسان بايد به‌طور جدي‌تر به چاره‌جويي براي امنيت رفت‌وآمد خود مي‌پرداخت. به‌ همين منظور، قواعد و مقرراتي وضع شد تا هم خودروها و هم پياده‌ها با رعايت اين مقررات در امنيت رفت و آمد كنند.

اما گويي بعضي از ما اين مقررات و خطرهاي ناشي از بي‌توجهي به مقررات را جدي نمي‌گرفتيم و جدي نمي‌گيريم. براي همين، هر سال هزاران نفر از جمله بسياري از کودکان و نوجوانان در كشورهاي جهان و از جمله در ايران، به دليل حوادث رانندگي جان خود را از دست مي‌دهند و يا زخمي و مصدوم مي‌شوند. گاه اين زخم‌ها و مصدوميت‌ها تا سال‌ها و گاه تا پايان عمر با مصدومان اين حوادث مي‌ماند. 

مؤسسه‌ي پژوهشي كودكان دنيا در هفته‌ي «يادبود قربانيان حوادث رانندگي» از پايان آبان تا ششم آذر 96 فعاليت‌هايي با هدف آگاه‌سازي و پيش‌گيري از حوادث رانندگي اجرا كرد.

در اين‌جا و به همين مناسبت، نكاتي در باره‌ي حوادث رانندگي برايتان نقل مي‌كنيم.

 

  • دهه‌ ‌ي جاده‌هاي امن

در سال 2009 ميلادي سازمان بهداشت جهاني، گزارشي درباره‌ي ايمن‌سازي جاده‌ها منتشر كرد و به ارزيابي كلي وضعيت جاده‌ها و خيابان‌هاي 187 كشور جهان پرداخت.

درنهايت، دهه‌ي جهاني جاده‌هاي امن از 2010 تا 2020 از سوي مجمع‌عمومي سازمان ملل به رسميت شناخته شد تا همه‌ي كشورهاي جهان، در اين دهه به‌طور متمركزتر، براي پيش‌گيري از حوادث رانندگي برنامه‌ريزي و فعاليت كنند.

در ايران نيز علاوه بر فعاليت‌هاي فرهنگي و آموزشي برخي سازمان‌ها مانند سازمان حمل و نقل و ترافيك شهري و شهرداري‌ها، مؤسسه‌ي پژوهشي كودكان دنيا بخشي از فعاليت خود را به موضوع‌هاي مرتبط به جاده‌هاي امن و ايمني در بزرگ‌راه‌ها و خيابان‌ها اختصاص داده است.

 

  • زنده‌باد زندگي

طبق آمار سازمان پزشكي قانوني كشور، 16‌هزار و 584 نفر در سال 1394 و 15هزار و 932 نفر در سال‌ 1395 در كشور و در حوادث رانندگي جان باخته‌اند. براساس همين آمار سالانه بيش از 300هزار نفر نيز در اين حوادث زخمي و مصدوم مي‌شوند.

البته آمار نشان مي‌دهد كه سالانه چند درصدي از شمار قربانيان حوادث مذكور كاسته مي‌شود كه اين حاصل تلاش و آموزش و فعاليت‌هاي فرهنگي د راين حوزه است، اما همين عددها بسيار بزرگ‌اند و نشان مي‌دهند كه هنوز به تلاش و فعاليت بيش‌تر و مداومت در اين مسير نياز داريم تا بتوان باز هم اين عددها را كم و كم‌تر كرد.

هفته‌ي يادبود قربانيان حوادث رانندگي از 30 آبان تا ششم آذر ماه فرصتي بود که توجه همه‌ي ما را به حوادث رانندگي و خطرهاي ناشي از اين حوادث جلب كند تا با تلاش همگاني بتوانيم به حرکتي بزرگ براي حمايت از زندگي همه و به‌ويژه زندگي کودکان و نوجوانان دست بزنيم. 

 

  • نامي براي روز‌هاي امن

براي هر يك ‌از روزهاي اين هفته شعار و فعاليتي تعريف شده بود:

30 آبان: روز مادربزرگ‌ها و پدر‌بزرگ‌ها

شعار: سرعت حرکت من متفاوت است.

1 آذر: روز افراد با نيازهاي ويژه

شعار: من هستم.

2 آذر: روز کودکان

شعار: من را ببين.

3 آذر: روز نوجوانان و نوجوانان

شعار: من زندگي را دوست دارم.

4 آذر: روز مادران باردار و نوزادان

شعار: زندگي را در دست‌هايم دارم.

5 آذر: روز پدر و مادرها

شعار: ما عليه سوانح رانندگي هستيم.

6 آذر: روز همه‌ي عابران پياده

شعار: همه بايد سالم به‌ خانه برگردنند.