روي اعلان چنين مي‌خوانيم: «قانون پاتوق آقايان: هر چه اينجا رخ مي‌دهد همين‌جا مي‌ماند! نقض‌كنندگان اين قانون هدف قرار مي‌گيرند و بازماندگان نيز باز هم هدف قرار خواهند گرفت!». اين هشدار مطايبه‌آميز و طنزآلود ، اخيرا جدي شده است؛ چه وست‌مينيستر (محل استقرار پارلمان بريتانيا مركب از مجلس عوام و مجلس لردها) درگير ادعاهايي مبني بر سوءرفتارهاي جنسي شده؛ رفتارهايي از قبيل دست‌درازي و هجوم به ديگران و اظهارات اشاره‌دار جنسي و بدتر از آن؛ آن هم توسط قانونگذاران و افراد مرتبط با پارلمان. چندي پيش، مايكل فالون، وزير دفاع اين كشور پس از آنكه ناگزير از اذعان به لمس زانوي يك روزنامه‌نگار زن شد، از مقام خود كناره گرفت.
يك جنبه اين جنجال در حال گسترش، مربوط به پاتوق‌هاي كمترشناخته‌شده‌اي است كه به اعضاي پارلمان اختصاص دارند؛ اماكني مانند باشگاه ورزشي-اجتماعي كه با فضايي آكنده از الكل بستر رفتارهاي تجاوزگرانه محسوب مي‌شوند.
اين پاتوق‌هاي مشروب‌خوري كه تعدادشان در مجموع 10 مورد مي‌شود، توسط 2 مجلس عوام و اعيان پارلمان بريتانيا اداره مي‌شوند. اين اماكن كه به روي عموم بسته‌اند( به استثناي مدعوين) غالبا محل تردد دستياران جوان نمايندگان پارلمان و محققين آن هستند؛ افرادي كه تا حدي به‌خاطر مشروبات ارزان يارانهاي، جذب اين بارهاي اختصاصي مي‌شوند و البته روساي آنان نيز از مشتريان اين اماكن هستند.
رفتارهاي كثيفي كه از اين محل‌‌ها گزارش مي‌شود در تعارض با ظاهر جدي و پرهيزگارانه پارلمان بريتانيا قرار دارد؛ پارلماني كه پر است از كنده‌كاري‌‌ها، نقاشي‌‌هاي ديواري و تنديس‌‌هايي ظريف و هنرمندانه از صاحب‌نا مان تاريخ اين كشور. به گفته عايشه حضريقه، سخنگوي سابق هريت هارمن (قانونگذار پارلمان از حزب كارگر) حالا اين تشكيلات مشروب‌خوري محيطي فراهم آورده كه 2 حيطه جدا از هم امور حرفه‌اي و مسائل اجتماعي را درهم مي‌آميزد؛ «اين فضاي بدون مرز و مبهم زمينه‌ساز رفتارهايي كاملا خارج از كنترل است؛ ازجمله اظهارات سخيف درباره نحوه حرف زدن و خوشگذراني با همكاران زن. شما افرادي را مي‌بينيد در حال دست‌درازي و لمس نامناسب بدن ديگران و افرادي كه به‌معناي واقعي كلمه به سمت شما حمله مي‌كنند.» خانم حضريقه مي‌افزايد كه خود او در معرض رفتارهاي نادرست قرار داشته است.
وي خاطرنشان مي‌‌كند: «نكته قابل توجه درباره پارلمان اين است كه اين نهاد به لحاظ تاريخي به مثابه باشگاهي براي آقايان طراحي شده بوده است. فرهنگ سياست همچنان تحت سيطره مرداني قرار دارد كه قدرت را در دست دارند.
در طول هفته، مردان بسياري در پارلمان از همسرانشان دورند. در اين وضعيت، شما به تعداد پرشماري بار و رستوران و البته الكل يارانهاي پناه مي‌بريد و با فرهنگي روبه‌روييد كه بسيار مردانه، بسيار جاهل‌مآبانه و بيشتر شبيه باشگاه پسران جوان است».
به گفته حضريقه، بسياري از مرتكبين به‌خاطر رفتار ناشايست و اعمال شنيع خود، چهره‌هايي كاملا شناخته‌شده براي خودي‌هاي پارلمان محسوب مي‌شوند؛ «آنان به چنين رفتارهايي عادت داشتند. گويي اين اعمال را حق مسلم خود مي‌پنداشتند.»
هيچ حزبي در بريتانيا مبرا از اتهام آزار و تجاوز نيست؛ ازجمله 2 حزب بزرگ اين كشور، يعني حزب محافظه‌كار و حزب كارگر. وقتي حزب كارگر چند هفته پيش، وب‌سايتي براي ثبت مشاهدات و تجربيات قربانيان اين اعمال راه انداخت، ميزان شكايات به سرعت بالا گرفت.
سخنگوي زن اين وب‌سايت در اين‌باره مي‌گويد: «ما از گزارش‌هايي كه دريافت مي‌كنيم، شگفت‌زده شده‌ايم». وي خواهان حفظ هويت خود است زيرا دست‌اندركاران اين سايت، به‌طور ناشناس كار مي‌كنند و هويت كساني كه مورد بدرفتاري جنسي قرار گرفته‌اند نيز بايد حفظ شود. وي در ادامه مي‌افزايد: «مشكل در تمام سطوح دولت به چشم مي‌خورد و دامنه گسترده‌اي دارد؛ از تبعيض جنسيتي گرفته تا حتي تجاوز جنسي».
در چند اتاق و تالار كه بالاي باشگاه ورزشي- اجتماعي و چند پله بالاتر از رستوران زنجيره‌اي پارلمان قرار گرفته‌اند، قانونگذاران و مهمانان‌شان تا ديروقت در«بار غريبه‌ها» مورد پذيرايي قرار مي‌گيرند؛ ضيافت‌هايي كه در آنها الكل آزادانه مصرف مي‌شود («غريبه‌ها» در اينجا اشاره به افراد خارج از پارلمان و روزنامه‌نگاراني دارد كه قانونگذاران اجازه دعوت از آنان را دارند. در اعلاني بالاي اين بار مي‌خوانيم: «مهمانان مي‌بايد همراهي شوند و حق خريد نوشيدني ندارند»).
اينجا نيز با آن سقف بلند، ديوارهاي زرشكي‌رنگ و پنجره‌هاي سبك گوتيك مشرف به رود تايمز، به‌نظر مي‌رسد تفريحگاه مناسبي براي متجاوزان باشد.جو تنر، دستيار سابق يك قانونگذار محافظه‌كار مي‌گويد كه يك‌بار در ليوان نوشيدني‌اش در بار‌غريبه‌ها، الكل يا دارويي ريخته بوده‌اند. گرچه وي مي‌افزايد كه مورد تعرض قرار نگرفته‌است؛ «من كنترلم را كاملا از دست داده بودم.» خانم تنر در مصاحبه‌‌اي با تايمز لندن مي‌افزايد كه پزشكش به او گفته علائمي داشته شبيه علائم داروهايي كه قبل از تجاوز به شخص مي‌خورانند؛ «چرا من؟ آيا مي‌خواستند از من اطلاعات به‌دست آورند؟ آيا اين فقط يك اتفاق بود؟ يا كسي مي‌خواسته تفريح كند؟».
هر دو مجلس عوام و لردها بيانيه‌هايي در اين زمينه صادر كرده و ابراز داشته‌اند كه اتهامات وقوع سوءرفتار را از سوي ابواب جمعي خود جدي مي‌گيرند. مجلس عوام تصريح كرده است كه توانايي و اختياراتش براي مداخله در امور افراد استخدام‌شده محدود است «زيرا مسئوليت اين امور بر عهده اعضاي پارلمان است». با اين حال، مجلس عوام مي‌گويد كه ساختار گزارش‌دهي آزارهايي از اين دست مورد بررسي دوباره قرار گرفته است.
مجلس لردها نيز خاطرنشان كرده است كه شاكي‌ها مي‌توانند پرونده خود را به مأمور عالي‌رتبه‌اي كه مسئوليت نظارت بر ضوابط اخلاقي و رفتاري اين مجلس را برعهده دارد، ارجاع دهند و اين مأمور مشخص خواهد كرد كه «آيا ضوابط اخلاقي مجلس كه تمام اعضاي پارلمان موظف به رعايت آن هستند، نقض شده است يا خير؟».
اما اين رفتارهاي مستانه فقط در چارچوب پارلمان بريتانيا صورت نمي‌گيرد. «رد لاين»، بار معروفي در خيابان منتهي به وست‌مينيستر، از ديگر پاتوق‌هاي مورد علاقه قانونگذاران محسوب مي‌شود.چندي پيش، گروهي از محققين پارلمان در گوشه‌اي از اين بار، ليوان مشروب به‌دست، به صفحه تلويزيون خيره شده بودند؛ برنامه‌اي خبري با حضور روث ديويدسون، قانونگذار محافظه‌كار اسكاتلندي كه درباره رفتار ناشايست جنسي در وست‌مينيستر سخن مي‌گفت. عنوان صحبت‌‌هاي او در اين برنامه چنين بود: «طويله‌ها را پاكسازي كنيد».
وقتي از اين دستياران پارلماني درباره رسوايي اخير پرسيده شد، شانه بالا انداختند. يكي از آنان كه براي حفظ امنيت شغلي‌اش نخواست نامش افشا شود، ابراز داشت: «فقط آزار جنسي نيست و فقط در پارلمان نيست كه اين اتفاقات رخ مي‌دهد. در هر جايي از بريتانيا چنين مسائلي اتفاق مي‌افتد». وي كه به‌نظر مي‌رسيد در سال‌هاي مياني دهه سوم زندگي اش به سر مي‌برد، افزود كه به‌عنوان مثال، قلدري به‌مراتب رايج‌تر و گسترده‌تر است؛ «پارلمان مي‌تواند كارفرمايي بسيار عالي يا برعكس، افتضاح باشد؛ بستگي به اين دارد كه به استخدام كدام قانونگذار در آييد.»
درخواست‌هاي بسياري براي تغيير اين وضعيت مطرح شده است و دولت اينك مي‌گويد كه در حال طراحي راه‌‌هايي جديد و كمتر نگران‌كننده براي گزارش موارد سوءرفتار و دست‌درازي‌هاي جنسي است. اما به گفته برخي ناظران، تغييرات رفتاري ممكن است خيلي كند و دير تحقق يابد.
هلن لوئيس، قائم‌مقام سردبير « New Statesman »كه يك مجله سياسي و فرهنگي است، در اشاره به رفتارهاي شنيع جنسي مي‌گويد: «نسل جديد قانونگذاران فكر مي‌كنند رفتارهايشان بدون مجازات خواهد ماند و عقوبتي در پي نخواهد داشت. در عين حال، تغيير فرهنگي در مجموع با روندي خشك و بي‌رمق به پيش مي‌رود».
در اين حال، تغييراتي مشخص در تغيير نگرش حاضران در «باشگاه ورزشي- اجتماعي» ديده مي‌شود. روي اعلان ديوار اين محل با عنوان «قانون پاتوق آقايان...»، شخصي با قلم نوشته است: «جنسيت‌گراها» و «الان سال2017 است».
نيويورك‌تايمز، 15 نوامبر 2017