زیرا رودخانه کارون هم‌اکنون از نظر برقراری تعادل نمک، نه فقط دارای آب مازاد به میزان ۳/۰۸ میلیارد مترمکعب در سال نیست بلکه باکمبود آب حداقل به میزان ۴میلیارد مترمکعب در سال روبه‌روست.
1. ارزیابی‌های کمی و کیفی منابع آب رودخانه کارون نشان می‌دهد که به‌دلیل انتقال آب از سرشاخه‌های رودخانه کارون و سد‌سازی‌‌های بدون ارزیابی زیست‌محیطی، حجم آب رود خانه کارون به‌شدت تقلیل یافته است، لذا انتقال جدید آب از کارون موجب تخریب هرچه بیشتر کیفیت منابع آب کارون می‌شود.
2. با توجه به تخلیه آلاینده‌ها به‌داخل رودخانه کارون، کیفیت منابع آب این رودخانه به‌شدت تنزل کرده است. این آلاینده‌ها عبارتنداز: الف- تخلیه 2/2میلیارد مترمکعب از زهاب طرح‌های زهکشی زیرزمینی نیشکر و... آلوده به انواع سموم دفع آفات، کود‌های شیمیایی، فلزات سنگین و سمی و... . ب- تخلیه بیش از 350میلیون مترمکعب در سال از فاضلاب‌های شهری و روستایی و صنعتی آلوده به انواع آلایندهای مسموم و سرطان‌زا. ج- تخلیه آب سد گتوند با شوری حدود 2200میکروموس بر سانتی‌متر.
3. به‌دلیل کاهش حجم منابع آب رودخانه کارون و تخلیه منابع آلوده در این رودخانه، شوری منابع آب کارون از 1500میکروموس بر سانتی‌متر در 10سال قبل به حدود2500میکروموس بر سانتی‌متر هم‌اکنون افزایش یافته و این امر موجب تخریب هرچه بیشتر کیفیت منابع آب این رودخانه شده است.
4. باتوجه به امکان صرفه‌جویی در آب آبیاری استان خوزستان(در درازمدت) به میزان 3080میلیون مترمکعب در سال و همچنین با عنایت به آب اضافی مورد نیاز رودخانه کارون به میزان 4000میلیون مترمکعب در سال برای برقراری تعادل کیفی منابع آب این رود خانه، کارون نه فقط دارای آب اضافی به میزان 750میلیون مترمکعب در سال نیست که بتوان آن را به دشت رفسنجان منتقل کرد بلکه با کسری آب به میزان 1000میلیون مترمکعب در سال روبه‌رو خواهد شد.
نتیجه‌گیری : کارون از نظر برقراری تعادل کیفی نمک و آلاینده‌ها، به منابع آب شیرین اضافی حداقل به میزان بیش از 4000میلیون مترمکعب در سال نیاز دارد، لذا هرگونه انتقال آب از سرشاخه‌های رودخانه کارون به دشت رفسنجان، باعث افزایش شوری و آلاینده‌های منابع آب رودخانه کارون و تخریب هر چه بیشتر منابع آب، ساختمان خاک، کشاورزی، منابع طبیعی و محیط‌زیست استان خوزستان می‌شود.