با ليواني چاي داغ در دست بين درخت‌ها راه مي‌رود و برايشان لالايي مي‌خواند.
وقتي به خواب مي‌روند، تنها مي‌شود.
گاه برق نگاه خشمگينش را سر ما خالي مي‌کند و گاه مي‌گريد...
پائيز مِهرش را در دل همه مي‌اندازد، آن‌قدر که براي رفتن هميشه يک دقيقه دير مي‌کند.
نرگس عطايي‌نيک
16ساله از تهران
عكس: هانيه عابديني، 15ساله
خبرنگار افتخاري از شهرري