وضعیت قرمز: در این وضعیت تمام نیروها، امکانات و ماشین‌آلات امدادرسانی، مدیریت بحران، آتش‌نشانی و اورژانسی در آماده‌باش 100درصدی قرار می‌گیرند. به این ترتیب همه نیروها در همه شیفت‌های کاری فراخوانده شده و فعال می‌شوند.
وضعیت نارنجی: در این وضعیت شباهت‌های بسیاری با حالت قرمز حاکم می‌شود، با این تفاوت که 50درصد نیروها و تجهیزات آماده‌باش هستند. وضعیت زرد: در حالت زرد فقط آمادگی‌ها کنترل می‌شود. البته ماشین‌آلات و نیروها آن‌کال هستند و نیروها از شهر خارج نمی‌شوند و درصورت فراخوان سریعا حاضر خواهند بود. به‌عبارت دقیق‌تر، مرخصی به هیچ‌کس داده نمی‌شود و مرخصی‌های اضطراری باید با هماهنگی انجام شود.
وضعیت زرد: اگرچه همه شیفت‌ها در ستادهای مدیریت بحران حضور ندارند اما به محض اطلاع باید سریعا حضور یابند و فعال شوند.