براساس گزارش رويترز، از اين رو ناسا هم اكنون در حال آزمايش نيروگاه‌هاي هسته‌اي است كه مي‌توانند در سرماي شديد شب‌هاي مريخي چراغ‌ها را روشن نگه دارند.
در شرايطي كه براي فضاپيمايي كه قرار است كيليون‌ها كيلومتر به سمت مريخ سفر كند،فضاي ذخيره سوخت و وزن دو موضوع بسيار حياتي به شمار مي‌روند، به همراه بردن سوخت براي تامين انرژي در مريخ گزينه عقلاني به شمار نمي‌رود و به همين دليل است كه رآكتورهاي هسته‌اي كوچك مي‌توانند در چنين سفري حياتي باشند.
محققان تاكنون مدل‌هاي مختلفي از اين رآكتورها، از يك كيلوواتي گرفته تا 10 كيلوواتي آنها را مورد آزمايش قرار داده‌اند. به گفته استيو جوريژيك يكي از محققان ناسا، سطح مريخ از محيطي دشوار براي زندگي برخوردار است، نور كم خورشيد، شب‌هاي سرد، طوفان‌هاي شني كه ممكن است ماه‌ها ادامه داشته‌باشند، و تنها در صورت وجود منبع انرژي مي‌توان بر اين دشواري‌ها غلبه كرد.
از اين رو نيروگاه‌هاي كيلوواتي، كوچك و مقاوم امكان آن را ايجاد مي‌كنند تا چندين منبع انرژي با كمك يك فضاپيما به مريخ انتقال پيدا كرده و ده‌ها كيلووات برق را در سطح مريخ به منظور تصفيه آب،توليد اكسيژن، و اكسيژن مايع و سوخت راكت براي بازگشت به زمين توليد كنند.
اين رآكتورها كه به يك قارچ فلزي شباهت دارند، از تجزيه شكافتي براي ايجاد حرارت استفاده مي‌كنند كه اين حرارت به لوله‌هايي مملو از سديم منتقل مي‌شوند. از اختلاف دماي نهايي براي توليد برق استفاده مي‌شود. در قلب اين رآكتور موتور استرلينگي قرار دارد كه مسئوليت بهره‌وري در تبديل حرارت به نيروي مكانيكي و پس از آن به برق را به عهده دارد.
توليد بيشترين انرژي توسط ابزاري بسيار كوچك يكي از ويژگي‌هايي است كه استفاده از اين نيروگاه‌ها را براي فضانوردان خوشايند كرده‌است، تنها با به همراه داشتن 0.45 كيلوگرم اورانيوم مي‌توان توسط اين نيروگاه‌ها برقي به اندازه برق توليد شده توسط 1.36 ميليون كيلوگرم ذغال‌سنگ توليد كرد.