براساس گزارش ساينس الرت،باتوجه به اينكه رصد و كشف سياره‌هاي فراخورشيدي،حتي در كهكشان راه شيري بسيار دشوار است، محققان دانشگاه اوكلاهاما موفق شده‌اند با استفاده از ريزهمگرايي گرانشي، تعدادي سياره با اجرامي هم‌اندازه ماه تا سياره مشتري را در كهكشاني ديگر كشف كنند.
اين تكنيك كه اولين بار در نظريه نسبيت عمومي اينشتين پيش‌بيني شد، تاكنون براي كشف سياره درون كهكشان راه شيري مورد استفاده قرار مي‌گرفت و تنها راه شناخته شده‌اي است كه مي‌توان با كمك آن كوچك‌ترين و دورافتاده‌ترين سياره‌ها را كه در فاصله هزاران سال نوري از زمين قرار دارند، شناسايي كرد.
زماني كه سياره‌اي در مدار ستاره‌اش در گردش است، ميدان گرانشي اين سيستم مي‌تواند نور ستاره دورافتاده در پس اين سيستم را تاب داده و منحرف سازد. زماني كه سياره‌اي در ميان اين دو ستاره قرار گيرد،ميزان شكست و اختلال نور شدت بيشتري پيدا مي‌كند و اين افزايش اختلال نشانه وجود سياره است.
تاكنون بيش از 53 سياره فراخورشيدي درون كهكشان راه شيري با استفاده از اين تكنيك كشف شده‌اند. اما براي يافتن سياره‌هاي دوردست‌تر به ابزاري قدرتمند‌تر از يك ستاره نياز است.
محققان دانشگاه اوكلاهاما براي كشف اين سياره‌هاي جديد از اختروشي (quasar) به نام RX J1131-1231 استفاده كردند كه در فاصله 6 ميليارد سال نوري از زمين واقع شده و يكي از بهترين عدسي‌هاي گرانشي در آسمان به شمار مي‌رود.
ميدان گرانشي ميان كهكشاني در فاصله 3.8 ميليارد سال نوري ميان كهكشان راه شيري و اختروش نور را چنان دچار خميدگي مي‌كند كه چهار تصوير از اختروش ايجاد مي‌شود. محققان با استفاده از اطلاعات رصدخانه چاندرا پي به وجود خط انرژي غيرعادي در نور اختروش بردند كه تنها وجود سياره حضور آن را توضيح ميداد.
براساس اين يافته محققان متوجه حضور 2000 سياره ميان ستاره‌هاي اين كهكشان شدند كه ابعادي در طيف ابعاد ماه تا سياره مشتري داشتند. به گفته محققان اين كشف نمونه‌اي كامل از نمايش قدرت تكنيك تحليل ريزهمگرايي گرانشي فراكيهاني است. به گفته محققان اين كهكشان در فاصله 3.5 ميليارد سال نوري از زمين قرار دارد و احتمال رصد مستقيم سياره‌هاي آن صفر است و حتي بهترين تلسكوپ‌هايي كه بتوان در داستاني علمي تخلي متصور شد نيز توان رصد مستقيم آنها را ندارند.