براساس گزارش گاردين، نايجل پنج سال بود كه در جزيره مانا در نيوزيلند اقامت داشت، و شيفته يكي از 80 مجسمه بتوني شده‌بود كه در سرتاسر جزيره با هدف جذب پرنده‌هاي دريايي گانت نصب شده‌بودند.
كريس بل فعال محيط‌زيست كه جسد نايجل را كشف كرده مي‌گويد مرگ نايجل به شدت غم‌انگيز است، و حس پايان نادرست براي يك داستان خوب را دارد. بدن بي‌جان نايجل در كنار جفت بتوني كه اين پرنده شيفته آن شده بود پيدا شد. نصب اين پرنده‌هاي بتني بخشي از برنامه كلوني مصنوعي گانت‌ها يا سفيد‌غازهادر جزيره مانا بود كه با هدف جذب پرنده‌هاي حقيقي از سواحل جنوبي نيوزيلند به شمال جزيره نصب شده‌بودند.
نايجل در طول اقامتش در جزيره تماما تحت نظر بود و محققان مشاهده كردند كه از شاخه‌درخت و جلبك‌هاي دريايي در حاشيه صخره‌هاي جزيره لانه‌اي ساخت و تلاش كرد توجه پرنده مورد علاقه‌اش را جلب كند اما نتيجه مشخص بود و در نهايت نايجل بدون اينكه جزيره را ترك كند، در لانه‌اش و در كنار يك گانت مصنوعي از دنيا رفت.
پيش از مرگ او سه پرنده ديگر به جزيره وارد شده بودند از اين رو بل معتقد است داستان شيفتگي و مرگ تراژديك نايجل بي‌نتيجه نبوده‌است. با وجود حضور اين سه پرنده جديد در جزيره، نايجل جفت بتني‌اش را رها نكرد و وفاداري او به اين مجسمه با كشف جسد بيجانش در كنار آن به اثبات رسيد.