چه شد که به اینجا رسیدیم؟ حواس‌مان هست کجاییم؟ «در برخی میادین نفتی، تولید نفت کم شده است. دلیلش کمبود منابع است. اگر نتوانیم برای تأمین منابع فکری کنیم در سال‌های آینده با کاهش تولید نفت روبه‌رو می‌شویم.» این هشدار را که وزیر نفت داده است (وقتی که به تلویزیون رفته بود) جدی گرفته‌ایم؟
«جرات نمی‌کنم از شرکت‌هایی که نزدیک به امضای قرارداد با آنها هستیم نام ببرم. هر کس با ایران یادداشت تفاهمی امضا می‌کند، عده‌ای داخلی و خارجی می‌روند می‌گویند این کار را نکن.» این یکی را چطور؟ که در مصاحبه مطبوعاتی 2روز پیش وزیر نفت مطرح شد! دقت کنید که این تحلیل یک کارشناس یا سخنان مدیر میانی کشور نیست؛
حرف‌های عالی‌ترین مقام رسمی صنعت نفت ایران است. 2جمله بالا را کنار هم بگذارید. هم اگر منابع مالی تأمین نشود تولید نفت ایران کاهش می‌یابد و هم الان برای جذب سرمایه گذاری چنین مشکلات عجیب و غریبی داریم. نباید نگران باشیم؟!
1- چد شد که اینطور اهل هدر دادن منابع ارزشمند ملی شده‌ایم؟ به راحتی و از طریق مصرف گاز و فرآورده‌های نفتی، روزی معادل 5میلیون و 500تا 600هزار بشکه نفت خام مصرف می‌کنیم و عین خیالمان نیست. وحشتناک نیست که تنها مصرف گاز خانگی‌مان از کل مصرف گاز کشورهای عضو اتحادیه اروپا بیشتر است؟
اشکالی نمی‌بینیم که با مصرف بیش از 752میلیون مترمکعب گاز، دوبرابر چینی‌ها (پرجمعیت‌ترین کشور جهان) گاز مصرف می‌کنیم؟! دردمان نمی‌گیرد وقتی مدیرعامل شرکت ملی گاز می‌گوید: «در همه نهادها بدون استثنا، وقتی می‌رویم می‌بینیم درجه حرارت را (بدون رعایت استاندارد) بالا برده‌اند. باز خدا پدر و مادر مردم را بیامرزد.
آنها بیشتر از بقیه رعایت می‌کنند. با این روش چیزی برای آیندگان نمی‌ماند.» نهادهای دولتی و عمومی به چه حقی اینطور منابع ملی را هدر می‌دهند؟! آقای مسئول، پولش را از جیب مبارکش می‌دهد! یا خزانه. این مردم باید تاوان چنین سوء مدیریتی را بپردازند؟!
2- از کجا اینقدر فسادهای دانه درشت در ایران زیادشده است؟! یک کارمند حسابداری چندین سال از پول مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت بدزدد و هیچ‌کس نفهمد؟ بیش از 100میلیارد تومان این مردم را بالا بکشد و آن طرف مرزها به ریشمان بخندد؟ به دزدی‌ها و اختلاس‌های این چند ساله دوباره اشاره نمی‌کنم. فقط مانده‌ام چرا مفسدان چون قارچ همه جا روییده‌اند؟ کجای کار سیستم دولتی‌مان مشکل دارد که اختلاسگران اینطور می‌توانند جولان دهند؟ گسترش فساد نگرانمان نمی‌کند؟!
3- وزیر نفت از خبرنگاران با تأکید می‌خواهد تا بنویسند تعاملات بانکی‌مان مشکل دارد. بخش بزرگی از پول نفت‌مان در چین گیر کرده است. هر بهانه‌ای که می‌خواهند برایش بیاورند. مهم این است که با روش‌های معمول دنیا نمی‌تواند وارد ایران شود! بخشی از پول نفت‌مان در عمان است. کشور دوست و برادر عمان چرا با هر شگردی نمی‌خواهد پولمان از بانک‌هایش خارج شود وقتی خودمان برای سرمایه‌گذاری‌های ملی به پول نیاز داریم؟
هند هم که چند سال است برای بازگرداندن پول‌های نفت مان، که از دوران تحریم در بانک‌هایش نگه داشته است، امروز و فردا می‌کند. مدیرعامل شرکت نفت، ماه‌ها قبل قول داده بود که این پول بر می‌گردد. رسیده‌ایم به جایی که وزیر نفت باز برای رسیدن پول به ایران، تاریخ‌های جدید اعلام می‌کند. اینها نگرانمان نمی‌کند؟!
4- وقتی دیروز مدیرعامل شرکت ملی گاز، به صراحت دلیل به هم خوردن مذاکرات گازی‌مان با کویت را بالا رفتن عده‌ای از دیوار سفارت، اعلام کرد نگران نشدیم؟!
می‌دانید اگر گاز ایران به کویت می‌رسید علاوه بر سود مالی، قدرت منطقه‌ای و امنیت ملی‌مان چقدر افزایش می‌یافت؟ از این نمونه‌ها کم نیست. چه‌کسی در کشور به این موارد رسیدگی می‌کند. آیا شورای امنیت ملی نباید چنین پرونده‌هایی را دنبال کند؟
5- حتما باید به آینده امید داشت و پیشرفت‌های کشور را در حوزه‌های مختلف دید. اتفاقا پیشرفت‌های بزرگی هم کرده‌ایم. کمااینکه این روزها، خبرها پر است از گزارش عملکردهای مثبت دستگاه‌های مختلف. در همین صنعت نفت، شرکت‌های ایرانی توانمندی‌های خیره کننده‌ای به‌دست آورده‌اند؛ آنچنان‌که می‌توانند فازهای پارس‌جنوبی را توسعه دهند.
این اما نباید خوش‌خوابمان کند. توجه نکردن به مسائل کلیدی، باتلاقی پیش روی آیندگان می‌گذارد که برون‌رفت از آن دشوار است. پس دلسوزان کشور باید فکر کنند که چطور شد به اینجا رسیدیم، نقاط ضعف را برطرف و کمک کنند کشور مسیر درست توسعه‌اش را طی کند؛ خاصه در صنعت نفت که شریان اصلی اقتصاد ملی است.