محمد علی نجفی در همان ابتدای جلسه از معاون جدید خود خواست از همین روزهای آغازین مسئولیت خود در شهرداری، مستقیم به اصل مطالب بپردازند و بعضی از عقب‌ماندگی‌های ماه‌های گذشته را جبران کنند. نجفی سخنان خود را در 2بستر اصلی مطرح کرد؛ آسیب‌ها و مشکلات پیش روی حوزه اجتماعی و فرهنگی تهران و امکانات و توانمندی‌های این شهر. نجفی سال 97را در حوزه اجتماعی و فرهنگی سال ارائه «چهره مطلوب در بخش اجتماعی و فرهنگی از شهرداری تهران» دانست.
شهردار تهران گفت: «در تهران و در سطح ملی وجود انواع مختلف آسیب‌های اجتماعی همانند اعتیاد، نرخ جرم و جنایت، کودکان کار و طلاق و... یک خطر جدی برای نظام جمهوری اسلامی تلقی می‌شود؛ این خطر در حدی است که حتی شخص مقام معظم رهبری نیز در این ماجرا احساس تکلیف و مسئولیت کردند و ایشان ضمن برگزاری جلساتی در این زمینه، دستوراتی برای برخورد با این آسیب‌ها صادر فرمودند.»
آسیب دیگری که شهردار تهران در حوزه اجتماعی و فرهنگی به آن اشاره کرد «کاهش همبستگی اجتماعی در سطح ملی» بود. او گفت: «طبق نظرسنجی‌هایی که در فواصل زمانی مختلف در این 20سال اخیر صورت گرفته است، به‌نظر می‌رسد همبستگی اجتماعی در بین آحاد ملت طی سال‌های اخیر به سمت تضعیف و کاسته‌شدن حرکت کرده است.
علاوه بر این، سطح نازل مسئولیت‌پذیری اجتماعی در نهادهای دولتی، بنگاه‌های غیردولتی و حتی در بین مردم مشاهده می‌شود به‌نحوی که امروز مسئولیت پذیری اجتماعی در میان گروه‌های اقتصادی و نهادهای دولتی وجود ندارد و حتی گریز از مسئولیت اجتماعی نیز به چشم می‌خورد.»
«ناهماهنگی نهادهای درگیر مسائل مختلف فرهنگی و اجتماعی در سطح ملی»، «نبود یک برنامه منسجم برای برخورد با مسائل اجتماعی و فرهنگی» و «کم‌توجهی نسبت به آموزش شهروندان در زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی» از دیگر مشکلات پیش‌روی معاونت اجتماعی و فرهنگی است که نجفی قدم اول برای حل آنان را شناخت دقیق و تجزیه و تحلیل و استفاده از پتانسیل‌هایی چون سرای محله‌ها و فرهنگسراها دانست که کمتر سازمان و نهادی از چنین پتانسیلی بهره‌مند است.
او گفت: «ما نتوانستیم به‌خوبی از مجموعه امکانات و سازمان‌های در اختیار شهرداری و همچنین امکانات در اختیار سازمان‌های مردم‌نهاد برای روبه‌رو شدن با مسائل اجتماعی و فرهنگی و همچنین برای سازماندهی و ساماندهی این مسائل استفاده کنیم.»
از این‌رو نجفی از شجاع‌پوریان خواست تا «در وهله اول به مأموریت‌های ذاتی شهرداری تهران توجه کند و با توجه به محدودیت منابع «از این منابع محدود همانند امکانات فیزیکی، انسانی، مالی و فکری به شکل بهینه‌ای استفاده کند.» ولی‌الله‌شجاع‌پوریان نیز با تأکید بر 2رویکرد اصلی گفت که «مهم‌ترین وظیفه این معاونت بازگشت به ماموریت‌های اصلی حوزه فرهنگ است» و در گام دوم نیز او قصد دارد تا معاونت اجتماعی و فرهنگی «مدیریت یکپارچه فرهنگی» پایتخت را در دست بگیرد.
او گفت: «معاونت اجتماعی و فرهنگی می‌خواهد که مرکز ثقل این مدیریت باشد، به‌نحوی که اگر کسی قصد انجام کار فرهنگی دارد، باید آن را به ما سفارش دهد تا ما پس از تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی آن را تولید و عرضه کنیم.
در سال‌های قبل بیشتر به فعالیت‌های کمی، مناسبتی،مقطعی و حتی نمایشی تبدیل شده بود و حتی ارزشیابی دقیقی از اثرگذاری این فعالیت‌ها در شهر تهران نداریم؛ در این سال‌ها مبالغ بزرگ و هنگفتی در اختیار حوزه اجتماعی و فرهنگی بوده اما باید بررسی شود چند رفتار فرهنگی را در میان شهروندان تهرانی نهادینه کرده‌ایم.» به گفته شجاع‌پوریان، یکی از وظایف معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران ارتقای سرمایه و دانش اجتماعی و فرهنگی شهروندان و همچنین افزایش اعتماد مردم به شهرداری و به تبع آن به نظام جمهوری اسلامی است.