او فرزند ملا حسن نقاش است و در سال 1311 شمسی در دزفول به دنیا آمده است. او با الهام از آثار پدر بزرگوارش هم اکنون در سنین کهولت به خلق آثار هنری با شیوه‌ای جدید می‌پردازد.
"استاد حبیب نقاش" نقاشی پشت شیشه را از پدر و پدربزرگش یاد گرفته است. او سال‌هاست صحنه‌هایی از زندگی ائمه را روی شیشه ثبت می‌کند.
او علاوه بر نقاشی پشت شیشه پرده‌های نقالی و مینیاتور را نیز به تصویر می‌کشد. شاگردانی هم در دزفول دارد البته با خنده می‌گوید دختر‌ها بهتر پشت شیشه نقاشی می‌کنند.
شیشه‌ای که زیر دستان استاد حبیب نقاش در حال شکل گرفتن است 10 روز دیگر به تابلویی نفیس در نمایشگاه گنجینه‌های از یاد رفته هنر ایران تبدیل می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند به مؤسسه فرهنگی - هنری صبا وابسته به فرهنگستان هنر مراجعه کنند.
نقاشی روی شیشه یا به عبارتی دیگر نقاشی پشت شیشه به دو صورت انجام می شود یکی به نوعی تقلید آن از هنر «ویترا»ی فرانسوی است که پنجره شیشه ای نام دارد و از پنجره‌های بسته و شیشه‌های رنگین درست می شود. بدین صورت که رنگ شفاف را روی شیشه می زنند و در فاصله رنگها خمیری غلیظ را اضافه می‌کنند که فضای بین رنگها را می‌سازد.
اما نوع دیگر نقاشی پشت شیشه یکی از رشته‌هایی است که در «مکتب شیراز» و در دوره‌های زند و قاجار مکتب شیراز به وجود آمده است. در آن زمان هنرمندان صحنه هایی از زندگی ائمه اطهار(ع) را به تصویر می‌کشیدند.
علت اینکه هنرمندان شیشه را برای شمایل سازی به جای چوب انتخاب کردند این بود که برای شمایل سازی روی چوب مراحل سختی باید طی می‌شد. رنگ روی چوب دوام زیادی نداشت و رنگها در اثر برخورد با هوا و نور آفتاب تغییر می‌کردند. برای جلوگیری از این کار باید یک لایه روغن جلای براق روی آن می‌زدند.
روغن جلا، بعد از مدتی ترک می خورد و شکست‌هایی در سطح نقاشی ایجاد می‌کرد. اما نقاشان شیراز با این ابداع به جای چوب، از شیشه استفاده کردند و مستقیماا بدون جلا روی شیشه نقاشی کردند. ضمن اینکه رنگ از پشت شیشه تغییر چندانی نمی‌کرد و به نوعی شیشه کار روغن جلا را انجام می داد.