بعد از آن برزیل در ماه اوت اعلام کرد که بودجه نظامی‌اش در سال 2008 تا 53 درصد افزایش خواهد یافت. این بیشترین افزایش بودجه در بیش از یک دهه گذشته است.
رقابت تسلیحاتی در این منطقه هنوز در مراحل اولیه است اما وقتی دو کشور ثروتمند آمریکای لاتین که قدرت نفتی هم هستند، پول خود را به سوی خرید تسلیحات روانه می‌کنند، زنگ خطر رقابت تسلیحاتی در منطقه باید به صدا درآید.
در حقیقت تصمیم چاوز برای خرید هنگفت تسلیحاتی باعث شد تا صنعت تسلیحاتی برزیل که مدت‌ها در نوعی رکود فرو رفته بود، بار دیگر با تلنگری سیاسی به تحرک واداشته شود.
خوزه سارنی، سناتور برزیلی که از منتقدان همیشگی دولت چاوز در ونزوئلاست در این باره می‌گوید: ارتش ونزوئلا سفارش خرید بیش از 100 هزار کلاشینکف، 50 هلی‌کوپتر حمل‌ونقل و جنگی، ده‌ها بمب هوشمند و 24 جنگنده سوخو را داده‌است.
همچنین صحبت از خرید 9 زیردریایی از روسیه به ارزش 3 میلیارد دلار در ونزوئلا در جریان است. به این ترتیب ونزوئلا در پی تبدیل شدن به یک قدرت نظامی است. دیگر کشورهای آمریکای لاتین هم بی‌کار ننشسته‌اند و درصدد افزایش توان نظامی خود برآمده‌اند.
این به معنای رقابت تسلیحاتی است. درست است که برزیل و ونزوئلا اختلافی ندارند که بر سر آن بجنگند. ونزوئلا با کشورهای دیگری همچون کلمبیا بر سر آب‌هایی که بر بستر گاز خوابیده‌اند و گینه بر سر مناطق غرب رود اسکیبو، اختلاف دارد. بر سر این اختلافات هم بعید است که از سلاح استفاده شود.
ارتش ونزوئلا به اندازه ارتش کلمبیا آماده جنگ نیست. ارتش کلمبیا مدت‌ها در جنگ داخلی حضور داشته و برای نبرد آماده است. از سوی دیگر هر گونه موضعگیری مثلا درباره گینه، مداخله آمریکا و حتی انگلیس را به‌دنبال خواهد داشت. به همین دلیل ونزوئلا وارد چنین حوزه‌ای نخواهد شد.
دولت ونزوئلا در واقع با این تجهیز نظامی به‌دنبال تقویت قدرت سیاسی است. چاوز اکنون در میان چپ‌های آمریکای لاتین متحدانی دارد که در زیر پرچم سوسیالیستی او جمع شده‌اند.
لوئیس ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهوری برزیل، هم ائتلاف دیگری از دمکرات‌های سوسیالیست در منطقه تشکیل داده که به نوعی در مقابل چاوز قرار دارند.
چاوز و داسیلوا دوست هستند اما این دو کشور در شاهراه حساس سیاسی و اقتصادی آمریکای جنوبی قرار گرفته‌اند.
دغدغه گذشته برزیل نزاع با همسایه جنوبی خود یعنی آرژانتین بوده‌است. این نزاع اما اکنون به تاریخ پیوسته‌است. اما با افزایش هزینه نظامی ونزوئلا اکنون برزیل به این فکر افتاده که باید شرایط امنیتی خود را تغییر دهد.
برزیل اکنون باید از جنگل‌های خود در شمال و غرب در برابر حضور و نفوذ قاچاقچیان حفاظت کند. این کشور همچنین باید بر آب‌های منطقه‌ای نظارت کند که مرتبا در آن نفت و گاز کشف می‌شود. برای این کار برزیل با کمبود نیرو روبه‌روست.
مطبوعات برزیل به تازگی اعلام کردند که دو سوم هواپیماهای نیروی هوایی و نیمی از کشتی‌های نیروی دریایی کشور برزیل اکنون دیگر کارایی گذشته را ندارند.
رئیس‌جمهوری برزیل به تازگی از کنگره این کشور خواسته است که 6/5 میلیارد دلار به بودجه نظامی سال 2008 اختصاص دهد.
احیای نظامی‌گری
تا 25 سال پیش یعنی در سال 1980، از 10 کشور آمریکای لاتین 7 کشور در کنترل قدرت‌های نظامی بود. حتی در آن زمان هم درگیری‌های نظامی مرزی بندرت دیده می‌شد. رقابت تسلیحاتی در منطقه به هیچ وجه گزینه خوبی برای حفظ صلح نیست.
Time.com
21دسامبر2007