براساس گزارش گاردين، در اين جزيره بيش از 750 هزار جفت پنگوئن آدلي زندگي مي‌كنند،اين يعني در مجموع 1.5 ميليون پنگوئن آدلي و اين جمعيت از جمعيت مابقي پنگوئن‌هاي اين گونه در كل جنوبگان بيشتر است.
اين يافته نه تنها به دانشمندان يادآوري مي‌كند كه زمين هنوز مكان‌هاي ناشناخته زيادي دارد، بلكه آنها را اميدوار ساخته‌است. تا پيش از اين تصور مي‌شد جمعيت پنگوئن‌ها به واسطه تغييرات اقليمي به سرعت درحال كاهش است. همچنين تاكنون كسي نمي‌دانست زنجيره سنگي دورافتاده‌اي از جزاير در شمال غرب جنوبگان محل سكونت پنگوئن‌ها باشد،آنهم 1.5 ميليون پنگوئن.
به گفته محققان دانشگاه بروك تا به امروز جزاير دنجر به عنوان سكونتگاه مهم تصور نمي‌شد، زيرا اين جزاير بسيار دورافتاده‌اند و توسط لايه‌هاي ظخيم يخي محاصره شده‌اند، از اين رو تا حد زيادي از ديد دانشمندان و همچنين از شر فعاليت‌هاي انساني و تغييرات اقليمي به دور مانده‌اند.
اما در سال 2014 محققان در تصاوير ماهواره‌اي ناسا پديده‌اي جالب را كگشف كردند، لكه‌هاي به جامانده از فضولات پنگوئن‌ها كه يكي از نشانه‌هاي بارز حضور و زندگي فعاليت‌ها در يك منطقه‌است. محققان با ديدن اين نشانه‌ها با هدف يافتن مكان پنگوئن‌ها سفري را به اين جزاير ترتيب دادند و پس از رسيدن به اين مكانبا صدها هزار جفت پنگوئن مواجه شدند. شمارش دستي اين پنگوئن‌ها آماري برابر 751527 جفت پنگوئن را در اختيار دانشمندان قرار داد، يعني بيش از جمعيت مابقي پنگوئن‌هاي ساكن جنوبگان.
آمارگيري از اين پنگوئن‌ها در جزاير دنجر مرجع مهمي براي تشخيص تغييرات جمعيت اين پرندگان در آينده خواهد بود، به ويژه اينكه جمعيت پنگوئن‌ها در غرب و شقر جنوبگان تفاوت قابل توجهي با يكديگر دارند و محققان در تلاشند با استفاده از اين آمار دليل اين تفاوت را دريابند.