براساس گزارش BBC، محققان دريافتند ممكن است مه‌هاي غليظ مانند هيدروكربن‌هايي كه قمر تيتان سياره زحل را در بر گرفته‌اند در گروهي از سياره‌هاي فراخورشيدي كه به ابرزمين‌ها و ريزنپتونها شهرت دارند تشكيل شوند.
مه‌هاي شيميايي و ابرها مي‌توانند بر دماي سطحي و احتمال وجود حيات در يك سياره تاثيرگذار باشند. سياره‌هاي فراخورشيدي در مدار ستاره‌اي به جز خورشيد زمين در حركتند.
محققان مركز علوم سياره‌هاي فراخورشيدي دانشگاه سن اندروز اكنون در تلاشند تا تركيبات ذره‌هاي تشكيل دهنده مه و غبار اتمسفر ايجاد شده را بررسي كنند. به گفته آنها اين شبيه‌سازي مي‌تواند اطلاعات زيادي درباره سامانه خورشيدي در اختيارشان قرار دهد. محققان باور دارند موفقيتشان در شبيه‌سازي اتمسفر سياره‌اي دورافتاد در زمين باري‌ديگر نشان مي‌دهد پروژه‌هاي آزمايشي و مدل‌سازي پيچيده ابزارهايي قدرتمند در مطالعات علمي به شمار مي‌روند.
ابرزمين‌ها و ريزنپتونها رايج‌ترين گروه از سياره‌هاي فراخورشيدي هستند كه كشف مي‌شوند. نزديك‌ترين سياره ابرزمين، پروكسيما-بي، در فاصله 40 تريليارد كيلومتري از زمين واقع شده‌است از اين رو رصد جزئيات آن كاري بسيار دشوار است.
محققان مي‌گويند ابرها و مه‌و غبار موجود در اتمسفر سياره‌ها دما و تركيب شيميايي اتمسفر را نشان مي‌دهند و همچنين به محققان نشان مي‌دهند تا چه عمقي از اتمسفر قابل مشاهده است. اگرچه ابرها از چرخه مداوم موادي مانند چرخه هيدرولوژيكي زمين تشكيل مي‌شوند، فرايند توليد مه روندي يك‌طرفه است.
محققان در اين پژوهش اتمسفر 9 سياره را با هدف برسي دقيق‌تر تركيب شيميايي اتمسفرها بازسازي كردند. براي اينكار تركيبي مشخص از گازهاي غني از هيدروژن، آب يا دي‌اكسيد كربن در معرض پلاسماي سرد قرار گرفتند. اينكار منجر به آغاز فرايند‌هاي شيمايي مشابه فرايند شفق قطبي در اتمسفر زمين شد.
اين اتمسفرها سپس طي سه روز ذرات مه را ايجاد كردند كه اين ذرات روي صفحه‌هاي كوارتزي در مخزن واكنشي ذخيره شدند.