براساس گزارش ساينس الرت، محققان دانشگاه كاروليناي شمالي مي‌گويند لاكپشت‌هاي سرخ موجوداتي شگفت‌انگيزند كه بيشتر عمر خود را به مهاجرت در اقيانوس اطلس سپري مي‌كنند.
محققان مي‌گويند اين جانداران به تدريج به آشيانه‌اي بازمي‌گردند كه در آن سر از تخم درآورده‌اند، يا به ساحلي مي‌روند كه ميدان مغناطيسي مشابه با ساحل محل تولد آنها را داشته‌باشد.
اين پژوهش جديد اطلاعات ارزشمندي درباره رفتارهاي مسيريابي و لانه‌گزيني لاكپشت‌هاي سرخ به دست آورده‌است. به گفته محققان ميدان‌هاي مغناطيسي،صرف‌نظر از مجاورت جغرافيايي يا نشانه‌هاي محيطي در سواحل لانه‌سازي لاكپشتها، قدرتمند‌ترين شاخص در تعيين شباهت ژنتيكي ميان لاكپشت‌هاي سرخ دريايي هستند.
اين يافته تاييدي بر يافته پژوهش‌هاي پيشين است كه نشان مي‌دادند لاكپشت‌هاي سرخ دريايي بالغ از ميدان مغناطيسي براي يافتن مسير بازگشت به ساحلي كه در آن متولد شده‌اند استفاده مي‌كنند. پژوهش جديد نشان مي‌دهد گاه لاكپشتها در ساحلي اشتباه با ميدان مغناطيسي مشابه زادگاهشان لانه‌سازي مي‌كنندحتي اگر ساحل نسبت به زادگاهشان فاصله جغرافيايي زيادي داشته باشد.
به گفته محققان،فعالان محيط‌زيست بايد اهميت ميدان‌هاي مغناطيسي در جذب لاكپشت‌هاي سرخ به سواحل را درك كنند. ديوارهاي دريايي، كابل‌هاي برق، و سازه‌هاي بزرگ ساحلي مي‌توانند ميدان‌هاي مغناطيسي سواحل را مختل ساخته و لاكپشتها را سرگردان سازند.
به گفته محققان اين ديدگاه جديد مهمي درباره چگونگي مسيريابي لاكپشتها در طول مهاجرت هاي طولاني آنها به شمار مي‌رود كه مي‌تواند در فرايند محافظت از گونه‌هاي مهاجر مانند سالمون‌ها، كوسه‌ها و گونه‌هايي خاص از پرندگان تاثيرگذار باشد.