به گزارش همشهري آنلاين به نقل از رويترز، نامدارترين برادران فيلمساز تاريخ سينماي ايتاليا بيش از نيم قرن كنار هم كار كردند و برخي از مهم‌ترين فيلم‌هاي سينماي پس از جنگ را ساختند؛ از جمله «پدرسالار» كه در سال 1977 در سي‌امين جشنواره فيلم كن جايزه نخل طلايي بهترين فيلم را براي تاوياني‌ها به ارمغان آورد. اين فيلم كه با حضور بازيگران حرفه‌اي و تازه‌كار ساخته شده بود، بسيار مورد توجه منتقدان و تماشاگران قرار گرفت.
سرجيو ماتارلا، رئيس‌جمهوري ايتاليا با صدور بيانيه‌اي درگذشت تاوياني را ضايعه‌اي بزرگ براي سينما و فرهنگ ايتاليا دانست و افزود: «شاهكارهايي كه ويتوريو همراه برادر جوان‌ترش پائولو ساختند هرگز از خاطر سينمادوستان محو نمي‌شود.» ويتوريو سال 2013 در مصاحبه با روزنامه گاردين درباره همكاري با پائولو گفته بود: «ما شخصيت‌هاي متفاوت و ذات مشابه داريم و انتخاب‌هايمان در زندگي و هنر يكي است.»
درام زنداني «سزار بايد بميرد» با ساختار مستن-داستاني ديگر فيلم تحسين‌شده برادران تاوياني بود كه سال 2012 در جشنواره برلين جايزه خرس طلايي بهترين فيلم را به دست آورد. آنها علاقه‌اي ويژه به اقتباس‌هاي سينمايي از شاهكارهاي ادبي داشتند و در كارنامه‌شان فيلم‌هايي بر اساس نوشته‌ها و آثار ادبي و هنري لوييجي پيراندلوي ايتاليايي، لئو تولستوي روس و يوهان وولفگانگ فن گوته، آهنگساز نامدار آلماني به چشم مي‌خورد.
يكي از آخرين فيلم‌هاي مشترك ويتوريو و پائولو تاوياني در مقام كارگردان «بوكاچيوي شگفت‌انگيز» در سال 2015 بود كه بر اساس داستان‌هاي «دكامرون» جوواني بوكاچيو، نويسنده دوران رنسانس ايتاليا توليد شد. «يك رابطه خصوصي» هم سال گذشته ميلادي با فيلمنامه پائولو و ويتوريو به كارگرداني برادر كوچك‌تر در جشنواره تورنتو به نمايش درآمد تا حسن ختامي باشد بر بيش از 50 سال فعاليت مشترك برادران تاوياني در سينماي ايتاليا و جهان.
ويتوريو تاوياني كه دو سال بزرگ‌تر از پائولو بود، سال 1929 در سن مينياتو در منطقه توسكاني به دنيا آمد و پيش از پيوستن به ارتش ايتاليا همراه برادرش، مدتي كار روزنامه‌نگاري كرد. نخستين كارهاي حرفه‌اي آنها ساختن مستند بود و بعدها به سينماي داستاني روي آوردند.