مشخصا در اصل143 قانون اساسی آمده است: «ارتش جمهوری اسلامی ایران پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی ونظام جمهوری اسلامی کشور را بر عهده دارد.» بنابراین دو وظیفه ارتش به‌طور مشخص در قانون اساسی مشخص شده است: 1- حفاظت از مرزها و جلوگیری از تهدید خارجی و مقابله با آن و 2- حفظ کیان جمهوری اسلامی ایران.
ارتش جمهوری اسلامی ایران، طبق همین وظیفه و ماموریتی که به آن محول شده است، از ابتدای شروع کار خود در دوره پس از انقلاب و زمانی که در برخی از مناطق کشور حرکات مسلحانه علیه انقلاب آغاز شد و نوای خودمختاری در غرب کشور مانند مهاباد سر داده شد، وارد عمل شد و از یکپارچگی و تمامیت ارضی و امنیت کشور دفاع کرد.
همینطور نقش ارتش در دفاع از کشور، نظام و انقلاب در دوران دفاع‌مقدس غیرقابل انکار است. این ارتش بود که مقابل هجوم عراق را گرفت و آن را متوقف کرد. به جرأت می‌گویم اگر ارتش در دوره بعد از انقلاب نبود، به‌دلیل افزایش حرکات تجزیه‌طلبانه توسط عناصر ضد‌انقلاب و تحریک نیروهای بیگانه در نقاط مختلف کشور اعم از غرب، شمال، و جنوب غرب کشور به‌احتمال زیاد کشور به طریقی دچار تجزیه شده بود.
جملات دیروز آقای رئیس‌جمهور در مراسم گرامیداشت روز ارتش قابل توجه است که گفت: «ارتش با اینکه سیاست را خوب می‌فهمد اما هرگز در بازی‌های سیاسی وارد نشده و به وصیت و دستور امام راحل به خوبی عمل کرده است.» این گفته آقای روحانی کاملا درست است؛ ارتش وارد سیاست نمی‌شود، زیرا در قانون اساسی ما اساسا نیروهای مسلح نباید وارد سیاست بشوند و همین مسئله در وصیت‌نامه حضرت امام(ره) نیز به صراحت ذکر شده است.
از دیدگاه حقوق اساسی کشورها و نظام‌های دمکراتیک، عدم‌دخالت نیروهای مسلح در سیاست از منطق کاملا درستی پیروی می‌کند. این مسئله منافی این نیست که نیروهای مسلح به مسائل سیاسی کشور و جهان آگاهی داشته و بر آن مسائل مسلط باشند. اما ورود به سیاست و فعالیت سیاسی برای نیروهای مسلح منع شده است.
اگر ارتش وارد سیاست بشود برای مثال ممکن است یک فرمانده مطابق سلیقه و افکار سیاسی خودش، اقدام به صدور فرمان نظامی کند و موجبات شکل‌گیری برخی مسائل را در کشور فراهم کند. بنابراین دوران ورود قوای نظامی به سیاست گذشته است.
ازاین‌رو، منع ورود نیروهای مسلح به سیاست یک اصل پذیرفته شده در نظام‌های دمکراتیک است. ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز همواره و براساس قانون اساسی و وصیت‌نامه امام(ره) و براساس آموزه‌ها و اعتقادات خودش، به این اصل دمکراتیک پایبند بوده و خواهد بود.
چنان‌که آقای رئیس‌جمهور هم به درستی اشاره کرده‌اند امروز در هیچ فسادی در جامعه ما نامی از امیران و بزرگان ارتش وجود ندارد. اگر ارتش وارد مسائل فساد نمی‌شود و به غارت کشور دست نمی‌زند، به این دلیل است که وظیفه‌اش حفظ منافع کشور است. تنها کاری که ارتش کرده این است که به وظیفه‌اش عمل کرده است. طرح این پیش فرض که ارتش هم می‌توانست درگیر فساد باشد کاملا اشتباه است. منع ورود به فساد نه برای ارتش که برای همه دستگاه‌هاست.
اگر غیراز این باشد، باید تعجب کرد. اینکه آقای رئیس‌جمهور، مردم و نظام به پاکدستی ارتش اذعان می‌کنند موجب سربلندی ماست، اما این مسئله بر مبنای وظایف و ماموریتی است که بر مبنای قانون، آموزش‌ها و اعتقادات برعهده ارتش گذاشته شده است.