احمد طاهری با اشاره به این که بارش باران بر ذرات معلق که عامل اصلی آلودگی هوای تهران هستند تاثیر کمی دارد، اظهار کرد: اندازه هسته اصلی تشکیل‌دهنده ذرات معلق خیلی کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون است، از این رو باران نمی‌تواند تاثیر چندانی بر آن‌ها بگذارد.
وی با بیان این که سال گذشته شرکت کنترل کیفیت هوای تهران پروژه اندازه‌گیری وسیع نانو ذرات در سطح شهر تهران را انجام داد، تصریح کرد: در روزهای زمستانی که اپیزود آلودگی هوا داشتیم (بازه زمانی آلودگی هوا) و شاخص کیفیت هوا حتی به نزدیک عدد ۲۰۰ و شرایط ناسالم برای همه گروه‌ها رسید، غلظت نانو ذرات تا سه میلیون ذره بر سانتی‌متر مکعب اندازه‌گیری شد. پس از بررسی‌ها و اندازه‌گیری‌های مجدد هنگام قطع بارش باران مشاهده شد که باران نیز تاثیر چندانی بر غلظت نانو ذرات و کاهش شاخص کیفیت هوا نداشت.
مدیر شبکه سنجش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران ادامه داد: هنگام اپیزود آلودگی هوا (بازه زمانی آلودگی هوا) بارش باران نیز حتی نمی‌توانست کیفیت هوای تهران را سالم کند و روی ذرات معلق تاثیر زیادی داشته باشد. به همین دلیل است که پس از قطع بارش به سرعت آلودگی هوا افزایش پیدا می‌کند.
طاهری با اشاره به این که هسته اصلی آلودگی هوا بلافاصله پس از بارش، ذرات ثانویه را تشکیل می‌دهد، گفت: عاملی که می‌تواند غلظت ذرات آلاینده و آلودگی هوا در تهران را کاهش دهد، وزش باد است. به همین دلیل ما در تهران برای کاهش آلودگی هوا و برخورداری از کیفیت هوای خوب بیشتر باید منتظر وزش باد باشیم نه بارش باران.
وی در پایان با بیان این که بارش باران بیشتر بر آلاینده‌های گازی مانند دی‌اکسید گوگرد و منواکسید کربن تاثیر دارد، تصریح کرد: باران با ترکیب با این نوع آلاینده‌ها می‌تواند باران اسیدی را تولید کند که خوشبختانه اوضاع ما از نظر آلاینده‌های گازی در شهر تهران خیلی بد نیست که بخواهیم نگران باران اسیدی باشیم.