براساس گزارش نيچر، اين انباشتگي كيهاني درحدود 12.4 سال پيش رخ داده‌است و كهكشان تركيبي عظيم‌الجثه‌اي كه در نتيجه آن شكل گرفته از آن زمان تاكنون تحت تاثير اثر گوله‌برفي به بزرگتر شدن ادامه داده است. محاسبات نشان مي‌دهد تا به امروز صدها كهكشان ديگر توسط اين خوشه بلعيده شده‌اند و اين انباشت را به جرمي برابر 1000 تريليارد خورشيد تبديل كرده‌است، از اين رو اين خوشه بزرگترين جرمي است كه تاكنون در جهان رصد شده‌است.
رصد‌ها نشان مي‌دهند طي اين رويداد دست‌كم 14 كهكشان در منطقه‌اي چهار برابر وسعت صفحه كهكشان راه شيري با يكديگر تركيب شده‌اند. حباب نوري همجواري كه از اين رويداد تشكيل شده و هنوز در ميان اجرام تشكيل‌دهنده پراكنده نشده‌است نشان مي‌دهد تعداد كلي كهكشان‌هايي كه در يك توده در مسير برخورد با يكديگر قرار مي‌گيرند مي‌تواند نزديك به 30 باشد.
نور ناشي از اين انباشتگي 1.4 ميليارد سال پس از انفجار بزرگ سفر خود به سوي زمين را آغاز كرده‌است، زماني كه سن جهان يك دهم سن كنوني‌اش بود.
طي چندين ميليون سال اول تاريخ كيهاني، ماده معمولي و ماده تاريك تركيب با يكديگر را آغاز كردند و به تدريج كهكشان‌هاي خوشه‌اي را ايجاد كردند. در حال حاضر اين خوشه‌ها مي‌توانند حاوي هزاران كهكشان، حجم عظيمي از ماده تاريك، سياهچاله‌هاي غول‌پيكر و ابرهايي با درجه حرارت چند ميليون درجه‌اي باشند،
نظريه‌هاي كنوني نشان مي‌دهند خوشه‌هايي به عظمت خوشه جديد كه SPT2349-56 نام دارد، دو برابر اين مدت زمان را براي شكل گرفتن صرف كرده‌است. اما دانشمندان در شگفتند كه چنين عظمتي از كهكشان‌ها چگونه در چنين مدت زمان كوتاهي تشكيل شده‌است.
شبيه سازي‌هاي رايانه‌اي كهكشان‌ها پيش‌بيني مي‌كنند كه طي گذر زمان، اين خوشه به يكي از عظيم‌ترين سازه‌هاي جهان، شايد عظيم‌الجثه‌ترين جرم شناخته شده در جهان مدرن تبديل شود.
14 كهكشاني كه در اين خوشه درحال برخورد با يكديگرند به كهكشان‌هاي فوران ستاره‌اي شهرت دارند زيرا شدت ستاره‌سازي در آنها بسيار بالاست و سالانه هزاران ستاره جديد در آنها متولد مي‌شوند. اين درحالي است كه در كهكشان راه شيري سالانه يك ستاره جديد متولد مي‌شود. اين ستاره‌ها اما به سرعت درخشيده و سپس مي‌سوزند زيرا گاز درون خود را با سرعتي بالا مصرف مي‌كنند.
اين خوشه جديد كهكشاني اولين‌بار به شكل لكه‌اي كم‌فروغ از نور با استفاده از تلسكوپ قطب جنوب و رصدخانه فضايي هرشل مشاهده شد. اخترشناسان پس از آن با استفاده از تلسكوپ آلما واقع در شيلي توانستند رصد‌هاي دقيق‌تري از آن انجام دهند.