به گزارش مهر، عباس آخوندی در نشست هم‌اندیشی نمایندگان تشکل‌ها و انجمن‌های بخش خصوصی در حوزه حمل و نقل و مسکن با مدیران ارشد وزارت راه و شهرسازی با بیان اینکه من نگرانی همراه با امید و اراده نسبت به آینده ایران دارم، گفت: هر بنگاهی در ایران یک جنبه سرمایه شخصی دارد و در عین حال یک سرمایه اجتماعی و ملی نیز هست. بنگاهی که بخشی از سرمایه ملی نباشد، وجود ندارد.
وی افزود: اگر بنگاهداری در ایران با مخاطره مواجه شود همه باید نگران باشیم و نسبت به آن بی‌تفاوت نباشیم. من از عمق جان به نگرانی‌های بخش خصوصی باور دارم و بنگاه‌ها را بزرگترین ثروت ایران می‌دانم که متاسفانه به آنها توجه نشده است.
وزیر راه و شهرسازی ادامه داد: اساساً اقتصاد بدون سرمایه اجتماعی قابل شکل‌گیری نیست. اقتصاد یک لایه پیشین دارد که سرمایه اجتماعی، نظام حقوقی و حکمروایی است. بدون حاکمیت قانون به مفهوم عام آن که حق هیچ کس در جامعه فدای دیگری نشود، غیرممکن است سرمایه مادی ایجاد کنیم. سرمایه مادی که بدون سرمایه اجتماعی ایجاد شود، سرمایه راهزنان است. مشکل ما در جامعه ایران تا حدودی بی‌توجهی به سرمایه اجتماعی است. آخر کار آنچه در ایران ارزشمند است کالاست. من بارها درباره موضوع کالایی شدن انسان در ایران صحبت کرده‌ام.
آخوندی یادآور شد: همچنین باید در خصوص منابع زیستی نیز نگران باشیم. نمی‌توانیم درباره وضعیت زیست محیطی در ایران نگران نباشیم. خالی شدن بخش عمده‌ای از سرزمین و تمرکز جمعیت در نقاط محدود، تنزل کیفیت زندگی و تنزل امکان جابجایی و حمل و نقل نگران‌کننده است. باید اندیشید که چگونه می‌شود جمعیت را در ایران توزیع و از منابع بیکران فرهنگی و اجتماعی دفاع کرد.
وی خاطرنشان کرد: به راحتی از منابع و ثروت جنوب ایران گذشته‌ایم. روابط تاریخی مردم جنوب ایران با آن سوی دریاها سرمایه محسوب می‌شود ولی سیل تمرکزگرایی سبب شده تا ظرفیت‌های سیاسی، اجتماعی، مادی، تجاری و اقتصادی ما در سرزمین ایران مغفول مانده و نرخ بهره‌وری آنها پایین باشد.
وزیر راه و شهرسازی درباره همکاری دولت و تشکل‌های حرفه‌ای گفت: تصور شما از همکاری دولت، جامعه مدنی و جامعه حرفه‌ای در روزگار مدرن چیست؟ آیا با این وضع اقتصاد سیاسی که داریم می‌توانیم خصوصی‌سازی خوب و مشارکت خصوصی - عمومی مناسب داشته باشیم؟
آخوندی تصریح کرد: ما در ایران تجاری‌سازی را اجرا نکردیم. مفهوم تجاری‌سازی این است که هر کالایی بدون قیمت تمام شده نیست و یک نفر باید این قیمت را پرداخت کند. آیا بدون تجاری‌سازی امکان خصوصی‌سازی وجود دارد؟ در حال حاضر در ایران در هیچ حوزه‌ای مفهوم تجاری‌سازی در کار نیست.
وی اظهار داشت: همه دوست دارند هزینه را به نحوی سربار بودجه کنند، در حالی که بودجه هم درآمد عمومی و ملی است. نتیجه آن گران تمام شدن پروژه‌ها، افزایش قیمت تمام شده، تنزل نرخ بهره‌وری، باد کردن بودجه و از حیز خارج شدن بودجه است.
وزیر راه و شهرسازی افزود: تجاری‌سازی و آزادسازی قیمت‌ها در ایران رخ نداده است و همچنان همه چیز قیمت‌گذاری می‌شود. تعزیرات و کنترل قیمت وجود دارد و در عین حال همه از خصوصی‌سازی حرف می‌زنیم. نتیجه این بی‌توجهی، همین اقتصاد سیاسی است که از اساس اشتباه است. در صنعت هوانوردی به ظاهر خصوصی‌سازی شده است یا در حمل و نقل ریلی ظاهراً خصوصی‌سازی کرده‌ایم، ولی در عمل بنگاه‌های بزرگ به نهادهای عمومی منتقل شده است.
آخوندی گفت: یکی از همکاران ما در دولت می‌گوید من وقتی راجع به هر موضوعی می‌خواهم صحبت کنم، ذینفع دولتی آن، آن سوی میز نشسته است. میزان سرمایه‌گذاری در نوسازی ریلی و هوایی نزدیک به صفر است.
وزیر راه و شهرسازی به بحث نظام مهندسی ساختمان اشاره و اظهارکرد: در نظام مهندسی یک نظام درست کرده‌اند که در جیب مردم دست می‌کنند و بین خودشان توزیع می‌کنند. آن هم با استناد به یک بخشنامه قدیمی دولتی؛ مبنای این هیاهو این است که همچنان می‌خواهیم دستمان در جیب دیگری باشد به حکم دولت. این کار، بخش خصوصی نیست.
آخوندی تاکید کرد: بخش خصوصی مطالبه‌اش این است که هر پروژه‌ای در کشور بر مبنای رقابت باشد. اگر بنگاهداری در ایران در حال فرسایش است ریشه‌اش بی‌توجهی دولت نیست. ریشه آن زیرسوال رفتن اصل رقابت و تجارت است.
وی با تاکید بر اینکه تمنای توسعه را نمی‌توان از مردم گرفت و ما هم به عنوان دولت باید مسیر را درست کنیم، گفت: اما تمنای توسعه از مسیر دولت توزیع‌کننده یارانه ایجاد نمی‌شود، بلکه از دولت مبتنی بر قانون ایجاد خواهد شد. ما هنوز حرفه‌ورزانی که مستقل از دولت اعلام نظر کنند کمتر داریم.
وزیر راه و شهرسازی در پایان تصریح کرد: از بخش خصوصی می‌خواهم درباره چند اصل به توافق برسیم و پای آن بایستیم: تجاری‌سازی، آزادسازی، اصل رقابت و اصل حاکمیت قانون.