بیشتر مردم یا دارند بازی می‌کنند یا به دوستانشان پیام می‌دهند. گویی نمی‌توانند به شیوه‌ای دیگر از وقت‌های به اصطلاح پرت خود استفاده کنند.گویی مردم در این ساعت‌ها حتی خواندن روزنامه و مجله را هم فراموش کرده‌اند، چه رسد به اینکه بخواهند کتاب بخوانند. البته این موضوع جهانی است و تنها به تهران اختصاص ندارد.
یکی از دخترانم در یکی از کشورهای اروپایی سکونت دارد. هنگامی که برای دیدن دخترم به آن کشور مسافرت می‌کنم می‌بینم که آن مردم هم سرشان در گوشی‌های هوشمندشان است و مطالعه مکتوب کاغذی را فراموش کرده‌اند. اما واقعیت این است که اگر این موضوع به فرهنگ تبدیل شود و عموم جامعه و شهری مانند تهران را در برگیرد دیگر به سختی می‌توان آن را تغییر داد.
تا همین امروز که چندان دیر نشده می‌توان این نقیصه فرهنگی را برطرف کرد یا فرهنگ مردم را در زمینه استفاده درست از گوشی‌های همراه هوشمند ارتقا داد. امروز فضای مجازی به گونه‌ای ثانیه به ثانیه وقت ارزشمند شهروندان را در تهران به خود اختصاص داده است که آنها دیگر فرصت ورق زدن روزنامه را هم ندارند. در شهری مانند تهران نباید ورق زدن کتاب و مجله فراموش شود. به همین دلیل اقبال مردم به مطبوعات و رسانه‌های مکتوب کاغذی هم کمتر شده.
این در حالی است که خودم همچنان فردی مکتوب هستم و از خواندن متن مکتوب روی کاغذ لذت می‌برم. اما همه چنین نیستند و خیلی‌ها کاغذ را فراموش کرده‌اند. با خواندن می‌توان به ذات زندگی رسوخ کرد. امروز حتی می‌بینم که خواندن کتاب در گوشی‌های تلفن همراه هم فراموش شده و مردم و هم‌محله‌ای‌ها بیشتر در پی گذران وقتشان هستند؛ آن هم به هر روش و به هر شیوه! باید این شیوه‌ها به شکل درست کارشناسی شود و مشاوران فرهنگی و مسئولان شهری روی این موضوع متمرکز شوند و آن را برطرف کنند. این موضوع را جدی بگیرید.