به گزارش مهر، محمد درویش در مستند پایتخت که به موضوع انتقال پایتخت می‌پردازد با بیان اینکه ظرفیت زیست پذیری تهران دو میلیون و ۳۰۰ تا دو میلیون و ۵۰۰ میلیون نفر است، گفت: محدوده تهران برای این تعداد می‌تواند محل زندگی با کیفیتی باشد اما آنچه ما را در تهران با بحران جدی روبرو کرده آن است که برای جمعیت پذیری شاخص ظرفیت زیستی تهران را در نظر نگرفته‌ایم و دست کم چهار برابر آنچه در تهران امکان زندگی وجود دارد، زندگی ثابت است که این رقم در روز به ۱۶.۲ میلیون نفر افزایش پیدا می‌کند. این حجم بزرگ رفت و آمد و حضور مردم سبب شده تا تهران با بحران‌های جدی روبرو شود که نمود بیرونی آن ترافیک، آلودگی هوا، کمبود آب است و در مجموع عیار کیفیت زندگی در تهران پائین آمده و می بینیم بالاترین آمار طلاق، افسردگی، بزهکاری و خودکشی در این شهر است.
وی افزود: تمام این نامهربانی‌ها ریشه در این دارد که ما ظرفیت زیستی تهران را رعایت نکردیم و شاهد مردمی هستیم که دچار کلافگی در چهارراه‌های شهر هستند که حتی حوصله خودشان را هم ندارند. مردمی که ۲۰ میلیون ساعت در روز وقتشان را از دست می‌دهند، مردمی که ۱۰ هزار میلیارد تومان سرمایه شان در تهران را به خاطر ترافیک از دست می‌دهند و مردمی که در ماه ۲۹۳ نفرشان در اثر آلودگی هوا کشته می‌شوند.
درویش با بیان اینکه پرسش اصلی این است در تهرانی با ظرفیت ۲.۵ میلیون نفر چگونه توانستیم ۱۰ تا ۱۶ میلیون نفر را مستقر کنیم گفت: متأسفانه برنامه‌ریزان و کلان نگرانی که تهران را پایتخت کردند به این باور بودند که می‌توانند مشکل آب تهران را حل کنند. می‌توانند با تراکم فروشی، ساخت اتوبان‌های دوطبقه و سه طبقه و مترو مشکلات را حل کنند. برای تأمین آب از جاجرود و لتیان تا ماملو، لار و کرج حتی تا طالقان آب تهران را تأمین کردند. حتی در حال رایزنی هستند که اگر لازم باشد از سرشاخه‌های دریای خزر و یا از سرشاخه‌های کارون برای تهران آب بیاورند. آنچه فراموش شده این است که آبی که وارد تهران شده تبدیل به پدیده بیابان زدایی که به سرعت به سمت تهران هجوم آورده است.
این کارشناس محیط زیست اضافه کرد: ما باغ‌های شهریار را از دست دادیم. متراکم‌ترین پهنه سبز تهران به دلیل نبود آب از بین رفت و ما در منطقه شهریار با نشست ۳۶ سانتی متری زمین روبرو هستیم. یعنی ۹۰ برابر آنچه در اتحادیه اروپا به عنوان شرایط بحرانی ازآن یاد می‌شود. در معین آباد در پای آب جاجرود که لتیان و ماملو نفسشان گرفته شده شکاف‌های بسیار عمیقی را شاهد هستیم تا آنجا که دکل‌های برق نیز کج شده است. زمانی این منطقه قطب کشاورزی ایران بود اما متأسفانه با پیشروی بیابان، افت حاصلخیزی خاک و نشست زمین را شاهد هستیم.
وی با اشاره به آلودگی هوای پایتخت گفت: ریشه این آلودگی ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرون است که سهم عمده ریزگردها ناشی از خشک شدن سطح زمین است که با اندکی نسیم بلند می‌شوند.
این کارشناس محیط زیست با بیان اینکه تهران کلکسیونی از مشکلات است، گفت: در بحث زباله، علاوه بر زباله‌های خطرناک بیمارستانی شاهد آن هستیم که هنوز موضوع تفکیک زباله اتفاق نیفتاده و با یک دریاچه بزرگی از شیرابه‌ها در منطقه کهریزک روبرو هستیم که پرندگان هم به اشتباه به میان آن دریاچه می‌آیند و می‌بینیم که تعداد زیادی از پرندگان که تلف شده‌اند.