یکی از رسوم طهرانی‌ها برای آذین‌بندی استفاده از قالیچه‌های لاکی رنگ بود. قالی و قالیچه‌های شسته شده برای تزیین به دیوار، کوبیده و رنگ قرمز و طرح‌های قالی رنگ و لعاب دیوارهای آجری می‌شد. اهالی برخی از کوچه‌ها بیشتر همت می‌کردند و روی قالی تبریک نیمه شعبان را می‌نوشتند؛ آن هم به روش خاص خود. پنبه را بین کف دو دست ریسه می‌کردند تا لوله‌ای شکل شود و با آن روی قالیچه می‌نوشتند: میلاد منجی عالم مبارک.
آن روزگار حیاط خانه‌ها پر بود از گلدان و دورتادور حوض‌ها را گلدان‌های شمعدانی و اطلسی و رز می‌چیدند. به مناسبت عید نیمه شعبان، گلدان‌ها را از خانه بیرون می‌آوردند و ردیف کنار دیوار می‌چیدند. خیابان‌های ری و خراسان و میدان قیام به این نوع تزیین در نیمه شعبان در تهران معروف بود. چراغانی رسم نبود. اما طاق نصرت می‌زدند.
طاق نصرت‌هایی نه با داربست‌های فلزی. داربست‌هایی چوبی که با گل و بوته و لامپ مهتابی‌های رنگی تزیین می‌شد. محله‌های اطراف خیابان پیروزی و خیابان ایران به طاق نصرت‌های نیمه شعبانش شهرت داشتند. رسم بود با توزیع شربت و شیرینی در خیابان‌ها و کوچه‌ها جشن عید نیمه شعبان را کامل می‌کردند.