نگاه او با نگاه بقيه فرق دارد. او هنرمندي برجسته، فيلم‌سازي جهاني و عكاسي كاركشته بود كه متأسفانه حدود دو سال پيش از دستش داديم.
موزه‌ي لوور فرانسه يكي از پربازديدكننده‌ترين و معروف‌ترين موزه‌هاي دنياست. در اين موزه آثار تمدن‌هاي بزرگ دنيا مثل تمدن مصر، ايران باستان و... را مي‌توان ديد، از جمله نقاشي‌ها و مجسمه‌هاي ارزشمند قرن‌هاي مختلف.
حالا عباس كيارستمي را مجسم كنيد كه دوربين به دست و با خون‌سردي و متانت خود، لحظه‌هاي خاصي را شكار مي‌كند؛ لحظه‌هايي را كه بازديدكننده‌ها با آثار دارند. انگار بازديدكننده‌ها هم بخشي از اثر مي‌شوند و اثر تازه‌اي خلق مي‌شود. اين اتفاق، بسيار هنرمندانه رخ مي‌دهد.
خب، مي‌دانيد كه نمايشگاهي از آثار موزه‌ي لوور با عنوان «موزه‌ي لوور در تهران» از 14اسفندماه1396 در موزه‌ي ملي ايران برپا شده است؛ اما شايد خبر نداشته باشيد كه در كنار آثار موزه‌ي لوور، مي‌توانيد 18فريم عكس از آثار كيارستمي را هم ببينيد. او اين عكس‌ها را در سال‌هاي 1374 تا 1390 از سالن‌هاي گوناگون لوور گرفته است. عنوان نمايشگاه اين است: «به من نگاه كن!»
خود او درباره‌ي عكس‌هايش مي‌گويد: «معتقدم اگر مي‌خواهيد عباس كيارستمي را بشناسيد، بايد به عكس‌هايم رجوع كنيد. من آن‌چه را كه مي‌دانم و يا حس مي‌كنم، خودم در عكس‌هايم پيدا مي‌كنم. پس مرا در عكس‌هايم جست‌وجو كنيد.»
به عكس‌ها نگاه كن، ببين آثار هنري چگونه با يك عكس مي‌توانند دوباره به دنيا بيايند و از تولد دوباره‌شان اثر تازه‌اي خلق شود و اين هنر كيارستمي است.