به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، فيلمساز و فيلمنامه‌نويس نامدار ايتاليايي كه بيش از همه براي ساختن آثار انسانگرايانه با مضامين اجتماعي و معنوي شناخته مي‌شد، در 1978 با «درختی با کنده‌های چوبی» نخل طلایی بهترین فیلم جشنواره کن را برد و يك دهه بعد شير طلايي جشنواره ونيز را با «افسانه الکلی مقدس» به دست آورد. سازمان‌دهندگان جشنواره ونيز در 2008 هم جايزه شير طلايي افتخاري را به اولمي اهدا كردند.
او در 2011 همراه با مارکو بلوکیو و برناردو برتولوچی سه فیلمساز شاخص سینمای ایتالیا لقب گرفت. اولمی كه سال 2001 براي آخرين بار به بخش مسابقه جشنواره كن راه يافته بود، در 2005 «بلیت‌ها» را با زنده‌ياد عباس کیارستمی و کن لوچ ساخت؛ فیلمي 112 دقيقه‌اي كه روي نسخه دي‌وي‌دي عرضه شد و داستان آن در سفري با قطار از اتريش به رم روايت مي‌شد. آخرين فيلم او «سبزه‌ها دوباره شكوفه مي‌دهند» 2014 بود.
داريو فرانچسكيني، وزير فرهنگ ايتاليا درگذشت اولمي را ضايعه‌اي بزرگ براي فرهنگ اين كشور خواند و او را «يك غول و استاد بزرگ سينماي ايتاليا» توصيف كرد. اولمي كه در 1931 در برگامو به دنيا آمده بود، نخستين جايزه مهم خود را در 1961 براي كارگرداني «شغل» در مراسم اهداي جوايز ديويد دي‌دوناتلو (معادل اسكار در سينماي ايتاليا) به دست آورد. از ويژگي‌هاي سينماي او مي‌توان به كار كردن با نابازيگران اشاره كرد.
بسياري از كارشناسان اولمي را آخرين بازمانده از غول‌هاي سينماي نئورئاليسم ايتاليا (از جمله روبرتو روسليني و ويتوريو دسيكا) مي‌دانستند كه تا پايان عمر به اين شيوه وفادار ماند. او در 1963 با لوردانا دتو، بازيگر «شغل» ازدواج كرد و زندگي مشترك آنها تا پايان عمر اولمي ادامه يافت. از اين زوج سينمايي سه فرزند يادگار مانده است.