وقوع اتفاقات مشابه و انتشار اخبار آن همه افراد جامعه را دچار رنجش خاطر می کند. برای پیشگیری از وقوع حوادث مشابه، نخست باید دلایل و زمینه های وقوع آن را شناسایی کرد: اول، در مکان هایی مانند شهرهای بزرگ و پایتخت ها که تراکم جمعیت شکل می گیرد و تکنولوژی وارد می شود، وقوع این قبیل جرائم قابل پیش بینی است.
دوم، وقتی در ماهواره و تلویزیون، فیلم هایی قابل پخش است که با فرهنگ آن جامعه همخوانی ندارد، قبح خطاکاری، خیانت و تجاوز تدریجا از بین خواهد رفت. سوم، آموزش و پرورش برای استخدام افراد و سپردن مسئولیت های تربیتی به افراد، باید از نظر روانی و رفتاری آنها را مورد بررسی و کنترل قرار دهد.
برای مثال در جایی مثل انگلستان برای استخدام یک راننده اتوبوس، ده ها آزمون از افراد گرفته می‌شود. کسی که می‌خواهد به عنوان ناظم یا مدیر مدرسه به کار گرفته شود که صرفا با کودکان و نوجوانان سر و کار خواهد داشت، باید علاوه بر مدارک تحصیلی، از نظر روانی، باید دقت شود که فرد به رفتارهای نابهنجار مانند پرخاشگری، عصبانیت، بیماری جنسی و ... مبتلا نباشد. اینکه متجاوز چگونه و چرا به خود اجازه تعرض به کودکان و نوجوانان را می‌دهد چند عامل موثر است: نداشتن ترس از مجازات؛ کسی که مرتکب چنین جرمی می‌شود به دلایل مختلف بر این تصور است که یا مجازاتی متوجه او نیست یا اینکه می‌تواند به نحوی از انحا از مجازات قانونی احتمالی بگریزد.
تلاش برای مخفیکاری یکی از ترفندهایی است که متجاوز تلاش می کند تا از افشای عمل مجرمانه جلوگیری کند. تلاش برای مخفیکاری با هدف پوشاندن جرم، از آنجا ناشی می شود که کنترل و نظارت قابل اعتنایی در مدارس وجود ندارد. در چنین فضایی است که یک بیمار جنسی می‌تواند قربانیان خود را به دام انداخته و به آنها تعرض کند.
انجام بازرسی ها و نظارت‌های مستمر و منظم بر نحوه فعالیت مدارس و مدیران و نیز ارائه آموزش‌ها، توصیه‌ها و مراقبت های لازم در جلسات انجمن خانه و مدرسه و آگاه‌سازی والدین در جهت آموزش فرزندان برای مواجهه با هرگونه تعرض جنسی اقداماتی هستند که در پیشگیری از وقوع رفتارها و خشونت‌های جنسی علیه کودکان و دانش‌آموزان مفید باشد. نصب دوربین ها در کلاس ها و محیط مدرسه هم مسئله مهمی است که می‌تواند در بحث نظارت بر رفتار مدیران و کارکنان مدارس موثر واقع شود.