و نمایندگان وکلای آنها برای پیشبرد خواسته‌هایشان در همه این عرصه‌ها هستند؛ به همین دلیل وقتی که نیازهای مردم چالاکی و شادابی مدیریتی بیشتر را طلب می‌کند، مجلس باید در نخستین گام از خودش شروع کند و در انتخاب هیأت رئیسه و روسای کمیسیون‌های تخصصی به این سمت سوق پیدا کند.
نتیجه انتخابات هیأت رئیسه مجلس و تعلق گرفتن 5کرسی از 12کرسی این جایگاه به فراکسیون امید در مقابل سهم 3و 4 کرسی فراکسیون‌های مستقلین و ولایی خود حامل پیام روشنی است که بر لزوم تغییر در روند اجرایی، نظارتی و مدیریتی مجلس تأکید می‌کند.
از نتیجه این انتخابات و نزدیکی آرای آقایان لاریجانی و عارف در رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس و سهم فراکسیون‌های سیاسی مجلس در ترکیب هیأت رئیسه وزنه فراکسیون‌های سیاسی عیان شد.
آنچه در این میان مهم است اینکه سهم جمعی تندرو که همیشه فریادشان در مجلس بلند است یا در مقابل جایگاه هیأت رئیسه می‌ایستند و فریاد می‌زنند یا در این جایگاه و پشت سر رئیس مجلس تحصن می‌کنند 54رأی است؛ یعنی از مجموع 290نماینده حاضر در بهارستان تنها 54نفر هستند که می‌خواهند با جنجال امورشان را پیش ببرند؛ به همین دلیل در اداره مجلس و مدیریت آن باید بازنگری صورت بگیرد و صدای اکثریت مجلس که در جلسه اخیر مجلس عیان شد، بیشتر از گذشته شنیده شود و مورد توجه قرار گیرد.
چراکه من احساس می‌کنم در هر صورت مدیریت مجلس مورد نظر نمایندگان نبود. آنها تغییر می‌خواستند که این تغییر برای همه جناح‌ها و گروه‌ها هم مثبت است و متاثر از جوی است که در جامعه وجود دارد. جامعه ما انتظارات و توقعات زیادی از دست‌اندرکاران و مسئولان امر دارد که باید محقق شده و به آنها جامه‌عمل پوشانده شود.
تجلی این خواست و اراده خودش را در مجلس شورای اسلامی نشان داد. من از این بابت از همه نمایندگان محترم تشکر می‌کنم و به نمایندگان منتخب هم تبریک می‌گویم اما استدعایم این است که این پیام تغییر در روش‌ها و رویه‌های مرسوم و کارآمدتر کردن مجلس برای تحقق خواست‌ها و نیازهای مردم و جامعه را بشنوند و جدی‌تر بگیرند.
ائتلاف در عرف سیاسی معمول و رایج است منتها تا آخرین ساعت قبل از برگزاری انتخابات هیأت رئیسه هر سه فراکسیون اعلام کردند که قطعا به‌صورت مستقل در انتخابات هیأت رئیسه سال سوم مجلس حضور خواهند یافت. هر سه فراکسیون تأکید می‌کردند که ائتلافی در کار نیست و مستقل وارد خواهند شد و هر کدام لیست 12نفره‌ای خواهند داشت، ابهام اینجاست که اگر هر کدام از فراکسیون‌ها لیست 12نفره‌ای ارائه نمی‌دادند این احتمال وجود داشت که ائتلاف‌هایی قبل یا در زمان رأی‌گیری صورت بگیرد. اما اینکه یکباره از اعلام استقلال و تصمیم فراکسیونی‌شان به نفع جریانی خاص عدول کنند از نظر اخلاق و عرف سیاسی جای سؤال دارد؛ چراکه چرخش ناگهانی یک تشکل سیاسی در یک بزنگاه هیچ جای دنیا نه عرف است و نه اخلاقی!
به هرحال ما امیدواریم این پیام برای ایجاد تغییر در روند مدیریتی جدی گرفته شود و نه‌تنها مجلس بلکه 2قوه دیگر مجریه و قضاییه نیز کارآمدتر کردن ساختارهایشان را در جهت خواسته‌های مردم کلید بزنند؛ چراکه مردم بارها در انتخابات و حتی اعتراضاتشان خواستار تغییر بوده‌اند. این مهم باید از سوی مسئولان سیاسی و مدیران اجرایی اجابت شود.