براساس گزارش ساينس الرت، وي در روز اول تعطيلاتش در سواحل سرسبز جزاير كارائيب، به ساحل رفت تا از ميان شن‌هاي سفيد جزيره صدف و مرجان جمع‌آوري كند و در همين زمان بود كه تعطيلاتش چهره‌اي زشت به خود گرفت.
او در ميان درختان مانگو و نارگيل ساحل با درختي مواجه شد كه ميوه‌اي سبزرنگ با بويي شيرين داشت و شبيه به سيب جنگلي بود. او و دوستش تصميم مي‌گيرند ميوه را بچشند، اما طعم خوشايند و شيرين اين ميوه به سرعت به طعمي تند و سوزان تبديل مي‌شود كه بلافاصله مسير بلع آنها را دچار تورم شديد كرده و مسدود مي‌سازد.
اين ميوه سمي، ميوه درخت مانچينل است، ميوه‌اي كه به سيب ساحلي يا ميوه مسموم نيز شهرت دارد. اين ميوه بومي مناطق گرمسيري جنوب آمريكاي شمالي، آمريكاي مركزي، كارائيب و بخش‌هايي از آمريكاي جنوبي است.
اين درخت به زبان اسپانيايي به درخت مرگ مشهور است، و كتاب ركورد‌هاي گينس آن را به عنوان خطرناك‌ترين درخت جهان ثبت كرده‌است. به گزارش موسسه علوم غذايي و كشاورزي فلوريدا، تمامي قسمت هاي اين درخت به شدت سمي هستند و لمس كردن يا بلعيدن هر بخشي از آن مي‌تواند به مرگ منجر شود.
اين درخت صمغي غليظ و شير مانند توليد مي‌كند كه از همه بخش‌هاي آن، تنه، ريشه و حتي ميوه‌هاي آن ترشح مي‌شود و در صورت تماس با پوست تاول‌هايي شديد ايجاد مي‌كند. اين صمغ حاوي مجموعه‌اي از سموم است، اما بيشترين واكنش‌هاي حساسيتي را سم فوربول ايجاد مي‌كند، تركيبي ارگانيك كه از قدرت انحلال بالايي در آب برخوردار است، از اين رو حتي ايستادن زير اين درخت در زمان بارش باران خطرناك است زيرا قطراتي كه از بدنه و برگ‌هاي اين درخت روي بدن مي‌چكند پوست را به شدت مي‌سوزانند.
به دليل خطرناك بودن اين درخت، در برخي از مناطق كه زيستگاه طبيعي آنها به شمار مي‌رود،اين درختان با ضربدر‌هاي سرخ‌رنگ نشانه‌گذاري شده‌اند يا تابلوهاي هشداردهنده‌اي در كنارشان نسب شده‌است. اما از آنجايي كه اين درختان نقشي كليدي در اكوسيستم منطقه دارند و يكي از بزرگترين عوامل جلوگيري از فرسايش سواحل در سواحل آمريكاي مركزي به شمار مي‌روند، امكان از بين بردن آنها وجود ندارد.
گزارش‌هايي مبني بر التهاب شديد چشم و يا كوري موقتي ناشي از تماس دود ناشي از سوزاندن چوب اين درخت با چشم وجود دارند، تنفس اين دود نيز به تنهايي مي‌تواند عوارض شديدي را به وجود آورد. با اين‌همه چوب اين درخت قرن‌ها است كه براي ساخت مبلمان مورد استفاده بوميان كارائيب قرار مي‌گيرد. زيرا زماني كه چوب درخت در زير نور آفتاب خشك مي‌شود، سم موجود در آن خنثي مي‌شود.
بزرگترين خطر زماني به وجود مي‌آيد كه كسي ميوه اين درخت را بخورد. هجم اين ميوه در سيستم گوارشي انسان مي‌تواند مرگبار شود و با ايجاد استفراغ و اسهال شديد بدن را دچار چنان كم‌آبي كند كه ديگر راه برگشتي وجود نداشته باشد. خوشبختانه استركلند و دوستش به اين سرنوشت دچار نشدند زيرا تكه‌اي بسيار كوچك از ميوه را تست كردند اما بهبود نشانه‌هاي مسموميت در آنها هشت ساعت زمان برد.