براساس گزارش اينديپندنت، يكي از اين سامانه‌ها در فاصله 160 سال نوري از زمين واقع شده است و داراي سه سياره‌است كه به شكلي قابل توجه هم‌اندازه و شبيه به زمين هستند. يكي از اين سه سياره دقيقا ابعادي برابر زمين دارد و دو سياره ديگر كمي بزرگتر هستند.
با اين‌وجود اين سه سياره به احتمال زياد غيرمسكوني هستند، زيرا تا ستاره ميزبان خود فاصله چنداني ندارند و در نتيجه دماي بالايي دارند. اما كشف اين سياره‌هاي سنگي جديد نشان مي‌دهد اين نوع سياره‌ها در جهان به وفور يافت مي‌شوند و همين شانس يافتن نمونه‌اي قابل سكونت از اين سياره‌ها را افزايش مي‌دهد.
سامانه خورشيدي ديگر از سياره‌هاي بزرگتري برخوردار است. اين سياره‌ها كه مانند سامانه خورشيدي اول در مدار كوتوله‌اي سرخ در حركتند، ابرزمين ناميده مي‌شوند.
كوتوله‌هاي سرخ در اين دو سامانه كهنسال‌تر و كوچكتر از خورشيد زمين هستند و دماي كمتري به نسبت خورشيد دارند. با اين وجود فاصله كم سياره‌ها تا ستاره ميزبانشان هرگونه شانس وجود حيات در آنها را از بين مي‌برد.
اين پنج سياره جديد طي ماموريت K2 فضاپيماي كپلر ناسا كشف شده‌اند. اين تلسكوپ به واسطه رديابي نوسانات ضعيف نور در حين عبور سياره از برابر ستاره‌اش مي‌تواند جهان‌هايي جديد را كشف كند و به واسطه اطلاعات مربوط به اين نوسانات نوري به دانشمندان اجازه مي‌دهد شكل احتمالي سياره‌ها را كشف كنند.
دانشمندان اميدوارند رصد‌هاي دقيق‌تر توسط تلسكوپ جيمز‌وب كه قرار است به زودي راهي مدار زمين شود،بتواند اطلاعات بيشتري درباره اتمسفر اين سياره‌ها در اختيار آنها قرار دهد و تصاوير واضح‌تر اين تلسكوپ بتواند ويژگي‌هاي فيزيكي دقيق‌تري از سياره‌ها را آشكار سازد.