اگر نگاهی به تجارب کشورهای پیشرفته داشته باشیم این 2ظرفیت مهم یعنی کودکان و دانشآموزان در سیاستگذاری آنها نقشی حداکثری و حائز اهمیت دارد و کشورهایی که به پیشرفت و توسعه میاندیشیدهاند برنامههای منظم و مدونی برای استفاده از ظرفیت این 2عنصر مهم زیربنایی (کودک و دانشآموز) اتخاذ و اجرایی کردهاند. بدیهی است مسیر توسعه پایدار هر کشور از مولفه نیروی انسانی توانمند میگذرد و جوامعی به این هدف دست مییابند که توانسته باشند نسل جدید را متناسب با نیازهای واقعی جامعه خود تربیت کرده باشند.
شهروندانی که با پرورش صحیح در یک ساختار آموزشی دقیق و به روز، مهیای زیستن در کلانشهرها میشوند و نهتنها بهعنوان یک شهروند تربیتشده بلکه در قامت یک شهروند مشارکتپذیر، نقش اجتماعی و مدنی خود را به خوبی ایفا میکنند.
تهران با داشتن بیش از یک میلیون دانشآموز در مقاطع مختلف تحصیلی، 60هزار پرسنل آموزش و پرورش با رشتههای گوناگون، بیش از 4هزار مدرسه و فضای آموزشی و امکانات فیزیکی متنوع از قبیل سالنهای ورزشی، کتابخانهها و فضاهای کالبدی از ظرفیتی عظیم برای نیل به توسعه شهری برخوردار است. در سالهای گذشته تلاشهایی برای تعامل 2نهاد شهرداری و آموزش و پرورش انجام شده ولی به دلایل مختلف این تعامل، یکسویه و با بازدهی اندک و البته نارضایتی مدارس بهدلیل عدمتوزیع عادلانه اعتبارات شهرداری همراه بوده است که نیاز به آسیبشناسی، بازنگری و اصلاح دارد.
خوشبختانه اعضای شورای اسلامی شهر تهران بهویژه اعضای کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و برنامههای مهندس افشانی شهردار تهران از این ظرفیت مهم غافل نبودهاند که این رویکرد حمایتی، معاونت اجتماعی و فرهنگی را در تحقق این هدف دلگرم و مصممتر میکند. نقش اصلی مدارس در بهبود فرهنگ شهروندی و بهویژه آموزش رفتارهای اجتماعی نمود پیدا میکند. اگر کودکان و دانشآموزان از همان سنین پایه نحوه زیستن در شهر، استفاده از حملونقل عمومی، رعایت حقوق همسایگان، رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی، پاکیزگی و نظافت شهری، تفکیک پسماند، حفظ محیطزیست، رعایت حقوق متقابل شهروندی در مترو، اتوبوس و اماکن عمومی و سایر چالشها و دغدغههای اجتماعی و فرهنگی را آموزش ببینند و این آموزش در شخصیت آنها نهادینه شود و بهعبارتی به یک شهروند زیستپذیر ارتقا یابند،
بسیاری از چالشها و مشکلاتی که نسل بزرگسال و میانسال ما امروز با آن مواجه هستند، رفع خواهد شد. از سویی شهرداری تهران دیگر برای مدارس تنها حکم یک قلک پول را ندارد که در مواقع موردنیاز به آن مراجعه کنند، بلکه رابطه این دونهاد به رابطهای دوسویه و عمیقتر تبدیل خواهد شد تا مدارس نیز در تحقق شعار مدیریت شهری یعنی «شهر زیستپذیر، شهروند مشارکتپذیر» سهیم باشند.