براساس گزارش اينديپندنت، دانشمندان براي چندين دهه سيگنال‌هاي ضعيف نوري در طيف ريزامواج را از بخش‌هايي از آسمان شب دريافت مي‌كردند. اين سيگنال‌ها كه به تشعشعات غيرمتعارف مايكروويو (ريزموج) يا AME شهرت دارند، در هنگام محاسبه تشعشعات ريزامواج در فضا در آغاز قرن 21 ميلادي به شكلي غيرمنتظره كشف شدند.
اكنون پس از گذشت سال‌ها گمانه‌زني درباره هويت اين تشعشعات غيرعادي، گروهي از محققان دانشگاه كارديف در نهايت توانستند منشا اين سيگنال‌ها را كشف كنند.
به گفته اين محققان، در تكنيكي شرلوك‌هلمز مانند، تمامي منابع ديگر انتشار ريزامواج حذف شدند و مشخص شد بهترين گزينه براي ايجاد اين درخشش‌هاي عجيب، نانوالماس‌هايي هستند كه در اطراف ستاره‌هاي جوان در حركتند. اگرچه ريزالماس‌ها بيشتر با عنوان تركيبات شهاب‌سنگ‌هايي كه به زمين سقوط مي‌كنند شناخته مي‌شوند، اين ساختارها در اصل در حلقه‌هاي غبار و گازي يافت مي‌شوند كه ستاره‌هاي تازه متولد شده را احاطه كرده‌اند.
اين صفحات، صفحات پيش‌سياره‌اي، حاوي تركيباتي هستند كه در نهايت براي تشكيل سياره‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند و دماي سوزان درون اين صفحه‌ها وضعيتي مناسب را براي شكل‌گيري اين ريزالماس‌ها فراهم مي‌آورد. ريزالماس‌ها به واسطه چينش بي‌نظير اتمي، در حين چرخش از خود تشعشعاتي ايجاد مي‌كنند كه اخترشناسان آنها را به شكل درخشش‌هاي ناشناخته مشاهده مي‌كردند.
از آنجايي كه سرعت چرخش اين الماس‌ها به شدت بالاست،امواج نوري ايجاد شده توسط آنها نيز در قالب ريزموج است. محققان براي دستيابي به اين نتايج با استفاده از تلسكوپ‌هاي قدرتمند ويرجينياي غربي و استراليا، روي سه ستاره جوان كه نور AME از خود ساطع مي‌كردند متمركز شدند.
تا پيش ازاين تصور مي‌شد نوعي ناشناخته از ذرات كيهاني منبع انتشار اين نور هستند، با اين‌همه اخترشناسان با انجام بررسي‌هاي دقيق روي صفحات پيش‌سياره‌اي ستاره‌ها و انطباق اطلاعات با ردپاي فراسرخ ريزالماس‌ها، منبع نور AME را الماس‌هاي درخشان اطراف ستاره‌ها اعلام كردند. وجود مولكول هاي هيدروژن‌دار در سطح نانوالماس‌ها به دانشمندان در شناسايي اين منابع نوري كمك كرد.