ایمپلنت‌های دندانی نسبت به سایر روش‌های جایگزینی و ترمیم دندان مانند دندان مصنوعی و بریج دندانی مزایایی دارند، ازجمله:
- ایمپلنت‌های دندانی مانند دندان خودتان به نظر می‌رسند و نیز چون طوری طراحی شده‌اند که با استخوان فک متصل شوند، جایگزین‌های دائمی دندان ازدست‌رفته‌تان می‌شوند.
- اگر اندازه کردن دندان مصنوعی به‌درستی انجام نگیرد، هنگام حرف زدن درون دهان جابه‌جا می‌شوند و باعث می‌شوند نتوانید کلمات را به‌درستی بیان کنید؛ اما با ایمپلنت‌های دندانی می‌توانید بدون نگرانی از جابجایی جایگزین دندان حرف بزنید.
- لغزیدن دندان مصنوعی می‌تواند جویدن را هم مشکل کند؛ اما ایمپلنت‌های دندانی مانند دندان طبیعی عمل می‌کنند و می‌توانید به‌راحتی با آن‌ها غذا بخورید.
- با کارگذاری ایمپلنت‌های دندانی می‌توانید بدون نگرانی از جای خالی دندان لبخند بزنید و اعتمادبه‌نفستان بازمی‌گردد.
- کار گذاشتن ایمپلنت مانند بریج‌های دندانی نیاز به کاهش اندازه دندان‌های مجاور ندارد. بنابراین مقدار بیشتری از دندان‌های خودتان سر جای خودش سالم باقی می‌ماند و سلامت درازمدت دهان بهبود پیدا می‌کند. همچنین با ایمپلنت‌ها برخلاف بریج دندانی، امکان دسترسی برای فاصله میان دندان‌ها برای مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن آسان‌تر است
- ایمپلنت‌ها بسیار پردوام هستند و برای سال‌های بسیار و در صورت مراقبت مناسب گاهی حتی تا آخر عمر کار خواهند کرد.
- ایمپلنت‌های دندانی مشکل خارج کردن دندان مصنوعی در شب و نیاز به استفاده از چسب برای ثابت نگه‌داشتن را ندارند.
میزان‌های موفقیت در نصب ایمپلنت‌های دندانی بسته به اینکه در کجای فک کار گذاشته شوند، متفاوت است، اما به‌طورکلی این میزان به ۹۸ درصد می‌رسد.
- چه کسانی می‌توانند ایمپلنت بگذارند
در اغلب موارد هر فردی که سلامتش در حدی باشد که بتواند دندان کشیدن معمولی یا جراحی دندان را تحمل کند، می‌تواند ایمپلنت دندانی بگذارد.
برای کارگذاری ایمپلنت بیمار باید لثه‌های سالم و استخوان فک در حد کافی برای نگهداری ایمپلنت داشته باشد و همچنین به رعایت بهداشت مناسب دهانی و ویزیت منظم دندانپزشکی ملتزم باشند. افراد سیگاری شدید، افراد دچار بیماری‌های مزمن کنترل نشده مانند دیابت و بیماری قلبی، بیمارانی که در ناحیه سر و گردن پرتودرمانی می‌شوند لازم است ارزیابی فردی شوند تا معلوم شود امکان گذاشتن ایمپلنت را دارند یا نه.
- چطور ایمپلنت را کار می‌گذارند
نخستین گام در روند کارگذاری ایمپلنت تدوین یک طرح درمانی برای شما است. این طرح‌ریزی را دندان‌پزشک متخصص و همکارانش بر این اساس که گذاشتن ایمپلنت برای شما بهترین گزینه است، انجام می‌دهند.
مرحله بعدی کارگذاری ایمپلنت ریشه دندان است که یک پست کوچک ساخته‌شده از فلز تیتانیوم است و درون حفره استخوانی دندان ازدست‌رفته کاشته می‌شود. استخوان فک در روند بهبودی‌اش دور این پست فلزی رشد می‌کند و آن را به‌طور محکم در فک ثابت نگه می‌دارد. این روند ممکن است شش تا ۱۲ هفته طول بکشد.
پس از تثبیت شدن ریشه ایمپلنت درون استخوان فک، یک پست اتصال‌دهنده کوچک به نام پایه یا «اباتمنت» به ریشه متصل می‌شود که دندان جدید روی آن سوار می‌شود.
سپس دندان‌پزشکتان برای ساختن دندان از دندان‌هایتان قالب‌گیری می‌کند و مدلی از همه دندان‌ها، نوعشان و ترتیبشان به دست می‌آورد. دندان یا دندان‌های جدید بر اساس این مدل ساخته می‌شوند. دندان جدید که درواقع جایگزین تاج دندان است، به این پایه متصل می‌شود.
برخی از بیماران ممکن است به جای یک یا چند جایگزین ثابت تاج دندانی، بخواهند اتصالاتی روی پایه ایمپلنت نصب شود که بتوان یک دندان مصنوعی قابل‌برداشت را روی آن سوار کرد.
گذاشتن ایمپلنت درد چندانی ندارد. ممکن است در هنگام کارگذاری ایمپلنت بی‌حسی موضعی به کار رود، اما اغلب بیماران می‌گویند درد گذاشتن ایمپلنت کمتر از درد کشیدن دندان است.
تا مدتی پس از گذاشتن ایمپلنت ممکن است ممکن است درد خفیفی حس کنید که با مسکن‌های معمول قابل‌درمان است.
ایمپلنت دندانی هم باید مانند دندان طبیعی مراقبت شود و باید به‌طور منظم برای چکاپ آن به نزد دندان‌پزشک بروید.