به گزارش ایرنا، این گزارش در حالی منتشر شد که آثار این بحران از مدت‌ها پیش خود را در زندگی عادی مردم نمایان کرده است.
چندی پیش گزارشی تحت عنوان شاخص مدیریت آب توسط نیتین گادکاری وزیر منابع آبی هند منتشر شد که در آن تاکید شده بود این کشور با شدیدترین بحران آب در تاریخ بشر روبرو است چرا که حدود 600 میلیون نفر از مردم آن با کمبود شدید آب روبرو هستند و سالانه 200 هزار نفر به دلیل عدم دسترسی به آب سالم جان خود را از دست می‌دهند.
بر اساس این گزارش تا سال 2030، میزان تقاضای هند برای آب دو برابر سطح عرضه آن خواهد بود که این امر به معنی بحران آب برای میلیون‌ها نفر و صدمه 6 درصدی به رشد تولید ناخالص داخلی هند است.
وزارت منابع آبی هند همچنین در این گزارش اشاره کرد که 60 درصد از منابع آبی هند آلوده هستند و هند از نظر کیفیت آب در میان 122 کشور در جایگاه 120 قرار دارد که یک دلیل آن وجود اورانیوم در آب آشامیدنی است به همین خاطر نیاز فوری به حفظ منابع آبی و نحوه استفاده بهینه از آنها وجود دارد.
این گزارش با استناد به داده‌های سازمان‌های جهانی مانند یونیسف اعلام کرده است که تا سال 2030 بیش از 40 درصد از مردم به آب آشامیدنی دسترسی نخواهند داشت و تا سال 2020 منابع آب زیرزمینی در شهرهای هند از جمله دهلی‌نو، بنگلور و حیدرآباد کاملا خشک خواهد شد.
با توجه به این گزارش 53 درصد از مناطق کشاورزی هند به بارش باران وابسته است. بسیاری از ایالت‌های هند در حفظ و ذخیره منابع آبی بسیار ضعیف عمل کرده‌اند و این ایالت‌ها باید عملکرد خود را در این خصوص بهبود دهند.
پیش از این بررسی‌های ماهواره‌ای ناسا نشان داد هند در میان کشورهایی قرار دارد که استفاده بی‌رویه از آب، منابع آب شیرین این کشور را در خطر نابودی قرار داده است.
در این گزارش آمده است: در شمال هند، با وجود بارش طبیعی باران در طول دوره مورد مطالعه، استخراج آب‌های زیرزمینی برای آبیاری محصولات گندم و برنج منجر به تخریب منابع آبی شده است.
پیش از این نیز روزنامه گاردین در گزارش خود اخطار داد منابع آبی در حال نابودی در چهار کشور از جمله هند، مراکش، عراق و اسپانیا می‌تواند به قطع شدن کامل آب آشامیدنی در این کشورها تبدیل شود.
نارندرا مودی، نخست وزیر هند، در تلاش است تا این کشور را به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل کند؛ اما بحران کم‌آبی در این کشور تهدیدی دراز مدت برای اجرای برنامه‌های نخست وزیر است.
هند یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده است؛ اما سهم این کشور از منابع آب شیرین جهان تنها 4 درصد است. در حال حاضر، سومین اقتصاد قدرتمند آسیا با بحران شدید کمبود آب مواجه است.
در زمان کمبود آب، اغلب اولین ضربه متوجه کارخانه‌ها خواهد شد. مراکز صنعتی تنها هشت درصد از کل مصرف‌کنندگان آب در هند را تشکیل می‌دهند. قسمت اعظم مصارف منابع آبی در هند (بیش از 80 درصد) متعلق به حوزه آبیاری و مصارف خانگی است؛ اما مسئولان برای کاهش این میزان مصرف تلاشی نمی‌کنند.
- بحران آب آشامیدنی با کشف آلودگی گسترده اورانیوم در آب‌های زیر زمینی هند
دانشگاه دوک آمریکا نیز به عنوان همکار تحقیقاتی بخش دولتی هند در تحقیقی اعلام کرده است که آب‌های زیرزمینی در 16 ایالت هند دچار آلودگی گسترده اورانیوم هستند.
دانشگاه مذکور در مقاله مفصلی که در نشریه "ساینس دیلی" منتشر کرد اعلام کرد این آلودگی از منابع طبیعی و انسانی نشات می‌گیرد و استفاده بیش از حد از منابع آبی زیرزمینی و همچنین گسترش نیترات در کودهای شیمیایی ممکن است عامل اصلی این امر باشد.
پزشکان می‌گویند استفاده از آب نوشیدنی آلوده به اورانیوم در طولانی مدت به بیماری‌های مزمن کلیوی منجر می‌شود.
یک استاد این دانشگاه گفت: تقریبا یک سوم کل چاه‌های آب آزمایش شده در ایالت راجستان، دارای سطح اورانیوم بالاتری از استانداردهای آب آشامیدنی تهیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی و آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده بودند.
همچنین منابع آبی با سطوح مشابه از اورانیوم در 26 منطقه در شمال غربی و 9 منطقه در جنوب یا جنوب شرقی هند وجود دارند.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که در برنامه‌های نظارت بر کیفیت آب در هند باید تجدیدنظر شود و این بار اهمیت سلامت انسان در مناطقی که دارای آلودگی بالای اورانیوم هستند به نقطه مرکزی تلاش‌ها تبدیل شود.
- خشکسالی از کجا آمد؟
در کشوری که زندگی نزدیک به 70 درصد جمعیت با کشاورزی و منابع طبیعی ارتباط مستقیم دارد خشکسالی به معنای مشکلات اقتصادی بسیار بزرگ است. با کمبود شدید آب، کشاورزان فقیر و فقیرتر می‌شوند و تولید ملی با خطر کاهش روبرو می‌شود.
خشکسالی چند سال اخیر در هند محصول پدیده تغییرات اقلیمی شدید جهانی است که به گفته دانشمندان باعث شده است فصل باران‌های موسمی حاصل چندانی برای این کشور در برنداشته باشد.
در بسیاری از ایالت‌ها مانند ماهاراشترا و گجرات و حتی راجستان که کنار اقیانوس و دریا قرار دارند برخی رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و سدها خشک شدند.
- نتایج اقتصادی و اجتماعی خشکسالی چیست؟
با کم شدن هر ساله بارش‌ها، صدها میلیون نفر که نان خود را از زمین در می‌آورند به یکباره تمام محصولات خود از قبیل برنج، ذرت، نیشکر و دانه‌های روغنی را از دست دادند و بسیاری از آنها به شهرها هجوم آوردند که باعث یک بحران مهاجرتی شد.
آنها که نتوانستند مهاجرت کنند دیگر امیدی به تامین زندگی خانواده‌های معمولا پرتعداد خود نداشتند. بسیاری از آنها تصمیم گرفتند جان خود را بگیرند و همین باعث شد پدیده‌ای منحصر به فرد در این کشور شکل بگیرد که مانند آن در تاریخ مشابهی نداشته است. در سال‌های اخیر ایالت ماهاراشترا به گورستان کشاورزان ناامید تبدیل شد به طوری که آمار نشان می‌دهد در کمتر از دو دهه گذشته بیش از 26 هزار کشاورز هندی دست به خودکشی زده‌اند.
- دولت چه می‌گوید و چه می‌کند؟
دولت هند بیکار ننشسته است و بحران بی‌آبی را به عنوان یکی از مسایل مهم مملکتی به رسمیت شناخته است. اما وسعت کشور و تنوع اقلیمی کار را دشوار می‌کند.
دولت مهم‌ترین برنامه خود را در افزایش آگاهی همگانی نسبت به این معضل قرار داده است. مقامات دولتی می‌گویند همه باید بدانند که بارش باران برف و حجم بزرگ آب‌هایی که همه ساله در فصل باران‌های موسمی بران سرزمین می‌باید به معنای منابع آبی کافی برای زندگی و کشاورزی نیست و همه باید دست به دست هم بدهند تا این معضل را مدیریت کنند.
دولت با شعار آب نیست، درآمد نیست به کمپین‌های اجتماعی فراوانی انگیزه بخشیده است که هدف اصلی آنها روشن کردن این نکته برای عوام مردم است که کمبود آب صرفا مشکل کشاورزان نیست بلکه زندگی روزمره مردم و فعالیت صنایع را هم تحت تاثیر قرار خواهد داد.
بسیاری از مقام‌های دولتی می‌گویند باید بودجه بیشتری به مناطق آسیب‌دیده اختصاص یابد و طرح جیره‌بندی آب نیز باید در بسیاری از استان‌های هند آغاز شود. با این حال برخی از تحلیلگران می‌گویند آینده دنیا تا سال 2200 چیزی شبیه وضعیت هند در اوج فصل گرما است.
بسیاری از سازمان‌های غیر دولتی نیز از دادگاه عالی این کشور خواستند تا به نخست وزیر هند، نارندرا مودی نسبت به افزایش کمک به مناطق محروم فشار بیشتری آورد.
در حال حاضر بسیاری از خانوارها در شهرها و روستاها به امید یافتن چاه آب خانه و کاشانه خود را رها کردند. دست‌کم 10 استان در هندوستان با خشکسالی بی‌سابقه در 50 سال اخیر دست و پنجه نرم می‌کنند.
فصل باران‌های موسمی از یک ماه آینده (اواخر تیر ماه) در هندوستان آغاز می‌شود. مردم این کشور امیدوارند تا بارش‌های موسمی امسال بتواند چرخه صنعت کشاورزی و صنعت و در پی آن درآمد ملی این کشور را از برزخ فعلی نجات دهد.