بدین معنا که تمام ابعاد و جنبه‌های زندگی در جهت خداوند و برای خداوند تعریف می‌شد. این الگو در معماری آن دوران خود را به صورت فلش‌های رو به بالا (به سمت خداوند) نشان داده است. دورهٔ گوتیک با ظهور اومانیسم پایان یافت. البته عده‌ای دورهٔ رنسانس را دشمن گوتیک می‌دانند. با اینهمه معماری نئوگوتیک در اواسط قرن هجدهم دوباره به انگاره های معماری گوتیک بازگشت.
معماری نئوگوتیک Gothic Revival architecture (گوتیک ویکتوریایی، احیای گوتیک) يا Victorian Gothic or neo-Gothic، یک جنبش معمارانه است که در اواخر سال‌های ۱۷۴۰ میلادی در انگستان به وجود آمد. محبوبیت این سبک در اوایل قرن نوزدهم افزایش یافت در آن زمان بسیاری از ستایندگان تحصیل کرده سبک نئوگوتیک بر خلاف پیروی از سبک نئوکلاسیک رایج در آن زمان به دنبال احیای سبک گوتیک قرون وسطایی رفتند. نئوگوتیک ویژگی‌های خاصی را از سبک گوتیک اصلی مانند الگوهای تزینی، گلدسته‌ها، لبه‌های ترینی و پنجره‌های نوک تیز به ارث می‌برد.
با شروع قرن نوزدهم جنبش روشنگری کمرنگ‌تر شد و رمانتیسم هم راه را برای ورود دوباره گوتیک به هنر و معماری گشود. همسو با نویسنده معروف فرانسوی، هوگو، جان راسکین هم از عوامل تاثیر گذار این دوران بود و اعتقاد داشت انسان در هماهنگی با طبیعت آفریده شده است و آثار او باید نمادی از طبیعت باشند به همین جهت او بر زیبایی معماری کارهای قرون وسطا تاکید دارد و گسترش تزئینات ماشینی را رد میکند.
در حال حاضر بسياري از كليساهاي مهم انگستان محصول دوره مهم معماري نئوگوتيك هستند.
کلیسای جامع لیورپول Liverpool Cathedral
طول خارجی: بنا ۱۸۹ متر (۶۲۰ فوت) طویل‌ترین کلیسای دنیا. طول داخلی آن ۱۴۶ متر (۴۷۹ فوت)
عمارت تپه توت فرنگي Strawberry Hill House, Twickenham در لندن
يكي از جديدترين ساخته‌هاي نئوگوتيك در نوع خود است