وزيريمقدم به ايتاليا رفت و بعد از سال‌ها به كشور بازگشت و گنجينه‌اي غني از تجربيات فرهنگي و هنري خود را به ايران سوغات آورد.
او از سال 1343 تا 1355 در دانشكده‌ي هنرهای تزئینی (دانشگاه هنر) و دانشکده‌ي هنرهای زیبای دانشگاه تهران به آموزش هنر اشتغال داشت. اين‌روزها فرصت خوبي است كه شما با نمونه‌هايي از كارهاي نقش‌برجسته‌ي هندسي اين هنرمند آشنا شويد.
نمایشگاه نقش برجسته‌های هندسی محسن وزیری‌مقدم از اول تا 19 تیرماه 1397 در گالری اعتماد دایر است. محسن وزيريمقدم، يك هنرمند ماجراجو است. دوره‌هاي كاري او با كارهاي متنوع و جست‌وجوگرايانه همراه است. اين هنرمند در جايي گفته است: «وقتي وارد دانشكده‌ي هنرهاي زيبا شدم از روي عكس‌ها، پرتره مي‌كشيدم.»
البته او بعد در دوره‌اي نقاشي‌هايي را كه نگاهي به مينياتور ايران داشت خلق كرد. سپس سبك كارهايش انتزاعي شد و بعد با اثر انگشت‌هايش روي شن، نقاشي‌هاي شني كشيد كه در دنيا مشهورند.
محسن وزيريمقدم هنرمندي است كه اروپا و مرزهاي خارج از ايران را شناخته شده است. او مي‌گويد: «در آن زمان كه من بعد از 10 سال به‌خاطر بيماري مادرم از اروپا به ايران آمدم، يعني از غرب به وطن بازگشتم؛ ديدم در وطن كسي از هنر مدرن چيزي نمي‌داند و احساس كردم حالا در غربت وطن گرفتار شده‌ام.»
تأثيرات او در پرورش دانشجويان و هنرمندان نسل بعد از خودش چشم‌گير است. بعد از 10 سال كه به ايران بازگشت، استوديوي بزرگي داشت و كارهاي هنري مهمي انجام داد. كارهاي او كه اثر انگشت روي شن بود كم‌كم به شكل‌هاي هندسي دقيقي تغيير شكل يافت. بعد آثار حجمي زيبايي خلق كرد؛ آثار حجمي چوبي او كه حول يك محور مي‌چرخند و از حالت تحميلي و ثابت به شكل‌هاي قابل تغيير در مي‌آيند.
او معتقد بود «وقتي حجمي به اين شكل تغيير مي‌كند، بيننده مي‌تواند شكل اين حجم را تغيير دهد. اين نقش‌برجسته فضا را مشروط به خودش نمي‌كند. چون تغيير مي‌كند و فضا در حال تغيير و قابل تنفس مي‌شود. من فرم‌هايي ساختم و به دست تماشاچي دادم و به او گفتم حالا دنيايي را تو خلق كن! اين موضوع تا اين‌جا در هنر ايران وجود نداشت.»
حالا اين نمايشگاه كه مي‌بينيم، تبديل نقاشي‌ها به تابلوهاي سه‌بعدي زيباست كه با فلز ساخته شده است. اين نمايشگاه از سوي بنياد محسن وزيريمقدم و با نظارت خود ايشان و فرزندان او برگزار شده است.
وقتي به نمايشگاه رفتيم با هامون وزيريمقدم، پسر محسن‌وزيري‌مقدم صحبت كرديم. محسن وزيريمقدم خودش در ايران نيست. گويا پرواز و اختلاف ارتفاع براي او مناسب نيست. هامون درباره‌ي پدرش مي‌گويد: «پدرم هنوز كار مي‌كند. مدت‌هاي طولاني در خانه كار مي‌كرد كه حالا استوديويي در شهر رم دارد. الآن بعد از 60 سال چند كار شني هم درست كرده است. اين كارهاي استيل را هم بازسازي كرد.
برخي كارهاي پدرم متعلق به دوره‌ي خاصي است كه كم‌تر كسي آن‌ها را ديده است. نمونه‌اي از اين آثار، در موزه‌ي هنرهاي معاصر، نمونه‌اي در موزه‌ي هنرهاي صبا و يكي هم در بنياد محسن وزيريمقدم در ايتاليا هست.»
او مي‌گويد: «پدرم خيلي وقت‌ها همراه با شنيدن موسيقي كلاسيك، كار مي‌كند.» او ادامه مي‌دهد: «اين نمايشگاه احياي يك ميراث تاريخي است و تنها آثاري را نمايش مي‌دهد كه بيش از 50 سال عمر داشته باشند.»
به آثار كه نگاه مي‌كنم در بين آن‌ها، ريتمي زيبا جاري است. محسن وزيريمقدم انساني جست‌وجوگر است و نقش مهمي در تغيير نگرش به هنرهاي تجسمي در كشور ايران دارد. او دانشجويان بسياري را هم تربيت كرد.
پس در اين روزهاي گرم تابستان در خانه نشينيد و مطمئن باشيد ديدن آثار هنري، حال انسان را خوب مي‌كند.
گالري اعتماد در ميدان هفتم‌تير، خيابان مفتح جنوبي، بن‌بست شيرودي، پلاك 25، طبقه‌ي 2 واقع شده و به‌جز دوشنبه‌ها در بقيه‌ي روزهاي هفته فعال است. ساعت كار اين گالري نيز از 12 تا 20 است.