مریم میرزاخانی یک سال پیش در همین روز جهان را تنها گذاشت. بانوی ریاضیدان از همان دوران دبیرستان، خودآگاه یا ناخودآگاه در هر کاری که می‌کرد، پیشقراول و الگوی دیگران بود. اما تا پیش از آنکه مدال فیلدز مشهور به نوبل ریاضیات را از آن خود کند و به‌عنوان نخستین بانوی برنده این جایزه معتبر لقب بگیرد، در میان جامعه غیرعلمی ایران کمتر شناخته شده بود.
مریم که سال‌ها پیش و در دوران دبیرستان، نخستین دختری بود که در دو دوره المپیاد جهانی ریاضیات مدال طلا گرفت و دنیایی تجربه و دانش را در پرونده‌اش داشت، حتی پس از کسب نوبل ریاضیات نیز تمایلی به‌خودنمایی نداشت. شیوه برخورد «نخبه آرام» با رسانه‌ها در کنار خلق و خوی ساده‌ای که داشت،
از او به‌عنوان یک نخبه تصویر جدیدی ساخت که تا مدت‌ها در ذهن جهان ماندگار خواهد شد؛ او در طول 4دهه‌ای که در این دنیا بود، به انجام دادن کار درست و نتیجه خوبی که از آن به‌دست می‌آید فکر می‌کرد نه مطرح شدن خودش به‌عنوان مغز متفکر و این، تصویر جدیدی است که ارائه‌اش فقط از یک نخبه واقعی برمی‌آید.