به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، جام‌جهاني 2018 روسيه با قهرماني خروس‌هاي آبي فرانسه به تاريخ پيوست و شمارش معكوس براي جام‌جهاني 2022 قطر آغاز شد. حالا كه دست فوتبال‌دوستان از مستطيل سبز كوتاه شده، بهترين راه براي رفع دلتنگي توپ گرد ديدن فيلم‌هايي است كه درباره فوتبال و براي فوتبال توليد شده و در تاريخ سينما جايگاهي ماندگار براي خود دست و پا كرده‌اند.
از آنجا كه فوتبال اروپايي اساسا جايگاهي در ورزش آمريكا ندارد، طبعا نمي‌توان در سينماي هاليوود دنبال فيلم‌هاي ماندگار فوتبالي گشت. هر چند وقتي حرف فوتبال در سينما به ميان مي‌آيد، ناخودآگاه ذهن همه ياد «فرار به سوي پيروزي» جان هيوستن مي‌افتاد كه از قضا فيلمي آمريكايي است و سيلوستر استالونه، مايكل كين، مكس فن‌سيدو، پله، بابي مور، اوسوالدو آرديلس و چند ستاره ديگر در آن ايفاي نقش كرده‌اند.
«آفسايد» جعفر پناهي با موضوع تلاش چند دختر براي ديدن بازي تيم ملي فوتبال ايران در ورزشگاه آزادي هنوز هم پس از گذر سال‌ها تازه به نظر مي‌رسد. دوستداران سينماي مستند هم مي‌توانند نسخه‌اي از «زيدان: يك پرتره قرن بيست و يكمي» را بيايند و براي ديدن آن به اندازه يك بازي فوتبال يعني 90 دقيقه وقت بگذارند. اين فيلم سال 2006 به كارگرداني داگلاس گوردن و فيليپ پارنو ساخته شده و روايتي است از زندگي فوتبال زين‌الدين زيدان.
ديگر گزينه ممكن «مثل بكام سانتر كن» به كارگرداني گوريندر چادا، فيلمساز بريتانيايي زاده نايروبي (پايتخت كنيا) از تبار هندي است. با اينكه 16 سال از زمان توليد و اكران آن مي‌گذرد اما ديدن كايرا نايتلي 17 ساله در يك فيلم فوتبالي لطفي ديگر دارد. نوآر كلاسيك «معماي ورزشگاه آرسنال» مربوط به سال 1939 هم مي‌تواند خاطره‌هاي دور ورزشگاه دوست‌داشتني هايبوري را براي دوستداران فوتبال زنده كند.
اين فهرست بي‌ترديد بدون نام بردن از يك مستند بامزه كامل نمي‌شود. «بازي دوم» ساخته كورنليو پورومبويو، فيلمساز مولف اهل روماني كه دربي يا شهرآورد سوم دسامبر 1988 ميان دينامو و استوا بخارست را با يك روايت تازه به تصوير كشيده است. روي فيلم اين بازي قديمي در آخرين روزهاي حكومت نيكلاي چاوشسكو دو چهره آشنا حرف زده‌اند؛ يكي خود پورومبويو و ديگري پدرش آدريان كه از قضا داور آن بازي تاريخي بوده است.