به گزارش مهر، مهرداد داوری‌فر در میزگردی با موضوع «گذر از خاموشی‌های تابستان ۹۸ با تکیه بر انرژی‌های تجدیدپذیر» گفت: تنها گزینه عبور از بحران برق در سال ۹۸ و جلوگیری از خاموشی‌ها روی آوردن به انرژی‌های تجدیدپذیر است. زیرا به دلیل شرایط خاص اقتصادی، بودجه کشور به ناگزیر به صورت انقباضی هزینه می‌شود و در نتیجه دولت نمی‌تواند در امور عمرانی، بودجه لازم را اختصاص دهد. در عین حال قوانین بالادستی اجازه داده است تا دولت محل‌هایی را جهت تامین بودجه و ورود بخش خصوصی برای مشارکت در پروژه‌های زیرساختی همچون تامین برق پیش‌بینی کند و این مزیتی است که باعث شده خصوصی‌بودن و مردمی بودن در تجدیدپذیرها پررنگ‌تر شود.
وی با اشاره به تفاوت سرمایه‌گذاری در نیروگاههای حرارتی و تجدیدپذیر گفت: اگر بخواهیم یک نیروگاه هزار مگاواتی حرارتی احداث کنیم، جایابی و تامین زیرساخت لازم تزریق برق به شبکه برای آن حدود دو تا سه سال زمان نیاز دارد و خود احداث نیروگاه نیز حداقل سه سال زمان می‌برد؛ در حالی که احداث نیروگاههای خورشیدی تا سایز ۱۰ مگاوات بصورت پراکنده انجام شده و نیاز به تامین زیرساخت شبکه ندارد. همچنین این نیروگاه‌ها در طول چند ماه به صورت موازی توسط شرکت‌های مختلف بسادگی قابل احداث هستند. بر همین اساس گزینه در دسترس برای پیک مصرف برق در سال ۹۸ سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر است.
وی با بیان این که تامین برق از محل انرژی‌های تجدیدپذیر نیازی به زیرساخت آنچنانی و احداث خط انتقال و پست ندارد، گفت: ماهیت انرژی‌های تجدیدپذیر این است که می‌تواند در سراسر کشور پراکنده و در سایز کوچک باشد. بنابر این هزینه انتقال نیرو نداریم.
مشاور عالی مدیرعامل سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر درباره انطباق تولید برق خورشیدی و بادی با پیک مصرف برق گفت: تابش خورشید در ظهر تابستان به اوج خود می‌رسد و جالب است که پیک مصرف برق در ایران نیز در همان ساعات ظهر تابستان است. بنابر این با راه‌اندازی نیروگاههای خورشیدی، قادر خواهیم بود در ساعات پیک مصرف (بعد از ظهر تابستان) مشارکت بالایی در تولید برق پیک داشته باشیم.
داوری‌فر افزود: در مورد نیروگاههای بادی نیز جالب است که بیشترین وزش باد و تولید برق بادی در کشور در ماه‌های تابستان است که با پیک مصرف برق تطابق دارد. در نتیجه ضریب دسترسی نیروگاههای بادی و خورشیدی در مقایسه با نیروگاههای فسیلی و حرارتی در تابستان بالاتر است. حال آنکه نیروگاههای حرارتی در کل طول سال، بهای ضریب آمادگی خود را از وزارت نیرو دریافت می‌کنند ولی برای نیروگاههای تجدیدپذیر چنین چیزی وجود ندارد.
وی ادامه داد: یک نیروگاه بادی در قزوین در هفته گذشته از ۵۵ مگاوات ظرفیت اسمی، ۴۸ مگاوات تولید داشته یعنی ۸۷ درصد ضریب تولید داشتیم. به‌عبارتی با توان ۸۷ درصدی به شبکه کمک کرده است. کمتر نیروگاه گازی وجود دارد بتواند بدین گونه در ساعات اوج مصرف به شبکه کمک کند و تولید برق انجام دهد چرا که ما اکنون با مشکل کم‌آبی مواجه‌ایم و نیروگاههای فسیلی آب زیادی نیاز دارند تا فعال باقی بمانند. ضمن این که نیروگاههای فسیلی در تابستان که کشور نیازمند شدید برق است، با توجه به افزایش دما حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از ظرفیت نامی خود را از دست می‌دهند و از همه مهم‌تر این که در جای متمرکز تولید می‌‌شوند و متاسفانه برای همین شرایط هم یک سال هزینه آمادگی به این نیروگاه‌ها می‌پردازیم.
مشاور عالی مدیرعامل سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر با بیان این که شبکه فعلی توزیع و انتقال برق کشور بدون نیاز به سرمایه‌گذاری و احداث خطوط جدید، قادر به جذب ۲۰ هزار مگاوات برق تجدیدپذیر است، افزود: با توجه به رشد مصرف برق در کشور، برای سال آینده حداقل ۵ هزار مگاوات برق نیاز داریم، در حال حاضر ظرفیت ۶۲۰ مگاواتی از تجدیدپذیرها را در حال بهره‌برداری داریم که انتظار داریم که تا ۲۰۰۰ مگاوات برسانیم. اگر شرایط اقتصادی اجازه دهد و ۷۰ درصد مشارکت در پیک را در نظر بگیریم، نیروگاههای بادی و خورشیدی قادر به تامین حدود ۱۵۰۰ مگاوات مصرف برق پیک در سال ۹۸ هستند. علاوه بر این با وجود پراکندگی در زمینه انتقال و تولید انرژی مشکلی نداریم و به راحتی میتوانیم این برق را در شبکه جذب کنیم.
وی سپس به روستاهایی اشاره کرد که خالی از سکنه شده‌اند و جدا از مسائل اجتماعی و امنیتی، از منظر وزارت نیرو که زیرساخت شبکه را فراهم کرده است و اکنون مشتری برای فروش برق ندارد، ساختار فروش برق را زیر سوال می‌برد. اما با کمک تجدیدپذیرها می‌توان این وضعیت را تبدیل به فرصت کرد و تولید برق تجدیدپذیر را به آن مناطق برد. اگر نگاه اقتصادی داشته باشیم میتوانیم استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر را در روستاها توسعه دهیم. این بدان معنی است که برق تجدیدپذیر می‌تواند باعث توسعه روستایی و اشتغال شود.