به گزارش همشهري آنلاين به نقل از اسكرين، ماركوس ايمهوف كه در نخستين سال‌هاي جنگ جهاني دوم به دنيا آمده، در مستند «الدورادو» با الهام از ماجراي واقعي برخورد خود در دوران كودكي با دختركي آواره به نام جووانا به سرنوشت محتوم و غمبار پناهجويان و مهاجران در درياي مديترانه، لبنان، ايتاليا، آلمان و سوئيس مي‌پردازد. اين فيلم 90 دقيقه‌اي محصول مشترك سوئيس و آلمان است و در بخش‌هايي از آن پناهجويان كرد هم حضور دارند.
«الدورادو» نخستين بار زمستان سال گذشته در جشنواره فيلم برلين به نمايش درآمد و در بخش جايزه عفو بين‌الملل مورد تقدير قرار گرفت. ايمهوف 77 ساله در 1981 با فيلم داستاني «قايق پر است» به نمايندگي از سوئيس به اسكار رفت و تا امروز يكي از پنج فيلم تاريخ سينماي اين كشور است كه افتخار نامزدي جايزه اسكار بهترين فيلم خارجي‌زبان را در كارنامه دارد. «قايق پر است» با موضوعي مشابه «الدورادو» در سي و يكمين جشنواره برلين شركت كرد و جايزه خرس نقره‌اي برد.
ايمهوف از 1976 با ساختن يك فيلم تلويزيوني وارد عرصه سينماي حرفه‌اي شد و تا امروز 10 فيلم (از جمله سه مستند و دو تلويزيوني) در كارنامه دارد. او اين فرصت را به دست آورده است كه پس از حدود 37 سال بار ديگر وارد رقابت اسكار شود و با مستند «الدورادو» بخت خود را براي نامزدي در بخش بهترين فيلم خارجي‌زبان بيازمايد.
سال گذشته در نودمين دوره مراسم اهداي جوايز اسكار 92 فيلم متقاضي شركت در بخش بهترين فيلم خارجي‌زبان شدند كه در نوع خود يك ركورد بود و در نهايت اين جايزه به «يك زن شگفت‌انگيز» ساخته سباستين لليو از شيلي رسيد.
سوئيس تا امروز دو بار در سال‌هاي 1984 با «حركت‌هاي خطرناك» ريشار دمبو و 1990 با «سفر اميد» اگزاويه كولر برنده اسكار شده است.