او با تمام تردیدها و ترسهایی که حاکی از شنیدههایش بود، قدم در راهی گذاشت که نتیجهاش کسب افتخاری بزرگ بود. صحبت از «معصومه ویسی» بانوی 37 ساله محله تهرانسر است که چندی پیش خبر صعودش به بلندترین قله اروپا پیچید و حالا برای گفتوگویی دوستانه در بوستان بانوان محلهاش پذیرای دعوت ما شده است.
کسی که بیشتر کوههای بالای 4 هزار متر ارتفاع کشور همچون کوههای بینالود، تفتان، سبلان، علم کوه، الوند و دماوند و... را در کارنامه فتوحش داشت، برای صعود به نخستین قله برون مرزی، البروس را انتخاب کرد و پا پیش گذاشت. بیست و یکمین روز از ماه مرداد بود. هنوز خورشید طلوع نکرده بود که همراه همسفرانش راهی شدند. تا میانه راه را طی کرده بودند که به دلیل شرایط نامساعد هوا و وقوع طوفان شدید برگشت خوردند اما نه آنقدر مأیوس که خیال تلاش دوباره نداشته باشند.
2 روز بعد ویسی و دوستانش دوباره کمر همت بستند و در مدت 7 ساعت به این قله 5 هزار و 642 متری صعود کردند. قلهای که یکی از عجایب هفتگانه روسیه به شمار میرود و با نام محلی «برف سفید»، به بام قاره سبز اروپا معروف است. ویسی که حالا رودررویمان نشسته، میگوید: «از دوران مدرسه با دوستانم به کوه میرفتم و به کوهنوردی علاقهمند بودم اما بیشتر بهعنوان یک تفریح به آن نگاه میکردم و با اصول حرفهای آن آشنا نبودم.» او با اشاره به اینکه مهارت امروزش را مدیون کلاسهای کوهنوردی است که در محل کارش در منطقه 10 برگزار میشد، ادامه میدهد: «از سال 1389 با عضویت در گروهی که مسئولیتش به عهده «فاطمه شکیبایی» بود، با این رشته بهصورت حرفهای آشنا شدم.
دورههای حرفهای کوهنوردی و صخرهنوردی را گذراندم و طی این 8 سال با تمام سختیها و مخالفتهای خانوادهام، با انرژی مضاعف به تمرینهایم ادامه دادم.» او که فوقلیسانس رشته علوم سیاسی دارد، پاسخ به اینکه آیا رشته تحصیلیاش تناسبی با کوهنوردی دارد، میگوید: «علوم سیاسی جوانب مختلفی مثل جامعهشناسی، روانشناسی، تاریخ را در بر میگیرد و با کوهنوردی که در ظاهر شاید ورزشی خشن و ترسناک به نظر برسد اما هر سفرش، صبر، استقامت و آرامش را به دوستدارانش هدیه میکند، بیربط نیست.»
- جمعآوری زباله از طبیعت
کمی سر بچرخانیم قله «بند عیش» که در شمال غربی تهران در منطقه 22 قرار گرفته را میبینیم.
ویسی میگوید: «این یکی از قلل زیبای ارتفاعات شمال غرب تهران است که در شمال مناطق کن (پارک کوهسار)، شهران و حصارک واقع شده است. اگر هوا کمی تمیزتر باشد، به خوبی میتوان آن را دید. این قله 2 هزار و 770 متر ارتفاع دارد و برای کسی که وسیله شخصی داشته باشد و بتواند خودش را به آن برساند، جای مناسبی برای کوهنوردی است.»
ارادت این بانو به قله توچال جور دیگریست و در حالیکه آن را دوستداشتنیترین مسیر کوهنوردی شهر معرفی میکند، میگوید: «کوهپیمایی در اینجا بهخصوص از طرف ولنجک به دلیل فضای خلوتی که دارد، شاید برای کوهنوردان مبتدی زیاد جذاب نباشد و زود خسته شوند اما برای کوهنوردان پیشرفته جای بسیار مناسبی است.»
وی ادامه میدهد: «برای افراد غیرحرفهای کوهپیمایی در دربند، به دلیل دربرگیری فضای سرسبز و استراحتگاههای زیاد بهتر است، اما بهطور کلی دسترسی به این قلهها برای افراد از مناطق مختلف شهر میسر است.»
وجود زباله در طبیعت و دامنه کوههای شهر یکی از دغدغههای بزرگ این بانوی کوهنورد است و در اینباره میگوید: «ما نسبت به کوههای شهرمان مسئولیم! جای تأسف دارد که دوستدار کوهها باشی و اهمیتی برای پاکیزگی طبیعت قائل نباشی. من در کنار کوهنوردی، علاقهمند به فعالیتهای طبیعتگردی و محیطزیستی هم هستم و برای مقابله با زبالههای رها شده در طبیعت، شخصاً حین سفر کیسه همراه دارم و زبالههای اطرافم را جمع میکنم.»
- رفع مشکلات بوستان بانوان
این بانوی ورزشکار علاوه بر کوهنوردی در رشتههای ورزشی دیگری همچون والیبال، فوتسال، پینتبال، بدمینتون هم مهارت دارد و 3 روز در هفته در بوستان بانوان محله تهرانسر ورزش میکند. او ضمن قدردانی از افزایش ساعت کاری این مجموعه برای خدماتدهی بیشتر به بانوان تا ساعت 20:30 میگوید: «متأسفانه دیوار این بوستان به اندازه کافی بلند نیست و تا حدی از بیرون دید دارد. این موضوع محدودیتهایی را برای پوشش بانوان ایجاد میکند که نیازمند افزایش ارتفاع دیوار است.»
وی در ادامه با بیان اینکه علاوه بر دویدن، ورزشهایی همچون شنا و دوچرخهسواری هم در تمرین کوهنوردی نقش بسزایی میتوانند داشته باشند، میگوید: «متأسفانه مدتی است بیشتر دوچرخههای بوستان بانوان نیازمند تعمیر است که امیدوارم خیلی زود نقض فنیشان رفع شده و بتوانیم از آنها استفاده کنیم.»
ویسی با رضایت درباره آب و هوای مطبوع منطقهاش میگوید: «این منطقه نسبت به مناطق دیگر وضعیت آب و هوایی بهتری دارد اما افزایش ساختوسازها طی سالهای اخیر این نگرانی را برای ما ایجاد کرده که امکان دارد اینجا هم مانند مناطق دیگر تغییر رویه داده و بافتش از حالت بکر بیرون آمده و متراکم شود.» او در پایان با بیان اینکه برخیها کوهنوردی را مناسب بانوان نمیبینند، میگوید:
«کوهنوردان معمولاً برای رفتن به کوه قبل از طلوع آفتاب یا نیمهشب حرکت میکنند. به همین دلیل خانوادههایشان را دچار دلهره میکند. پیشنهاد من به مسئولان محلی این است که برای حمایت از بانوان علاقهمند کوهنوردی، کلاسهای رایگان آموزش اصول کوهنوردی برگزار کنند.»