سفر رئیس‌جمهور به نیویورک و سخنرانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل در سال‌جاری با توجه به خروج یکجانبه آمریکا از برجام و اعمال مجدد تحریم‌ها علیه کشورمان و همچنین شرایط منطقه‌ای می‌تواند متمایز از گذشته و یک نقطه عطف در تشریح مواضع منطقی و صلح‌طلبانه ایران باشد که باید مورد حمایت همه دوستداران نظام قرار گیرد ولی در کمال تعجب برخی مخالفان دولت بدون هیچ استدلال منطقی و تنها به بهانه مخالفت با رئیس‌جمهور آمریکا خواستار عدم‌حضور روحانی در سازمان ملل شده‌اند؛
درصورتی‌که این نشست با توجه به ابعاد جهانی آن، چه از نظر حضور سران کشورها و چه از نظر بازتاب‌های بین‌المللی، یک فرصت استثنایی برای کشوری همانند ایران است که در تمام سال تحت فشارهای سنگین کارتل‌های رسانه‌ای در جهت القای ایران‌هراسی قرار دارد و این در شرایطی است که دیدارهای دوجانبه و چندجانبه رئیس‌جمهور با سران کشورها نیز از دستاوردهای مهم هیأت ایرانی در سال‌های گذشته بوده است که نباید به‌سادگی چنین فرصتی را که می‌تواند به تبیین مواضع ایران در مسائلی همچون بحران‌های منطقه‌ای، مبارزه با تروریسم و نقض برجام توسط آمریکا و برقراری مجدد تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان بینجامد از دست داد.
نکته مهم دیگری که حضور هیأت ایرانی را به ریاست دکترروحانی بیش از گذشته ضروری می‌کند احتمال برگزاری نشست شورای امنیت به ریاست ترامپ و با محوریت موضوع ایران است که این موضوع در داخل کشور موافقان و مخالفانی را به‌همراه داشته است.
این در حالی است که ترامپ با توجه به مشکلاتی که داخل آمریکا با آن مواجه شده و نیاز شدید او به یک پیروزی بزرگ برای بهبود وجهه خود در صحنه داخلی و خارجی، در صدد برگزاری یک شوی جهانی است تا ایران را به‌عنوان یک تهدید بین‌المللی معرفی کند و از آن برای ایجاد یک ائتلاف جدید در جهت محدود کردن فعالیت‌های منطقه‌ای ایران در جهت تامین منافع صهیونیست‌ها و برخی کشورهای مرتجع منطقه‌ای بهره ببرد. همین موضوع دلیلی است تا این نشست بیش از پیش مورد توجه رسانه‌های جهانی قرار گیرد و این فرصتی ایده‌آل برای هیأت ایرانی است تا با حضوری هوشمندانه علاوه بر دفاع از مواضع کشورمان، عملکرد خصمانه ترامپ را در بیش از یک‌سال گذشته علیه ایران پیش چشم جامعه بین‌الملل به چالش بکشد و با کمترین هزینه ممکن، دستاوردی بزرگ را در جهت منافع ملی به ارمغان آورد.
باید توجه داشت که حضور ترامپ و تمرکز وی بر موضوع ایران، حضور کشورمان را در سطح حداقل وزیر خارجه ضروری می‌کند. هرچند که شرکت دکترروحانی در این نشست و مواجهه مستقیم با رئیس‌جمهور آمریکا می‌تواند وزن جلسه را به نفع ایران تغییر دهد ولی با توجه به تخصص غیرقابل انکار دکترظریف و اشراف کامل وی برجزئیات برجام و تسلط بر حقوق بین‌الملل، حضور او نیز می‌تواند منافع کشورمان را تامین کند. اما بدون شک غیبت ایران در این نشست و یا حضور ضعیف هیأت ایرانی و رفتار منفعلانه نماینده کشورمان می‌تواند یک فرصت‌سوزی بزرگ تلقی شود.
در این میان مخالفت صریح روسیه با برگزاری نشست شورای امنیت با موضوعیت ایران و مخالفت جامعه جهانی با مواضع یکجانبه‌گرایانه کاخ سفید در مسائل بین‌المللی از مواردی است که باید بهترین بهره را از آن برد و با هماهنگی پیش‌دستانه با کشورهای روسیه و چین و حتی اعضای غیردائم شورای امنیت، ترامپ را در رسیدن به اهداف خود خلع سلاح کرد.
بدون تردید صندلی خالی ایران در این نشست نوعی خودتحریمی از برخورداری از یک تریبون جهانی و رفتاری منفعلانه و پشت کردن به صحنه نبرد دیپلماسی بین ایران و آمریکا خواهد بود، آن‌هم در شرایطی که موضع ایران با توجه به نقض مکرر قوانین بین‌المللی توسط ترامپ در شرایط به‌مراتب بهتری قرار دارد و عدم‌حضور کشورمان در این نشست، تنها به یکه‌تازی ترامپ برای معرفی ایران به‌عنوان یک تهدید منطقه‌ای و بین‌المللی و توجیه خروج آمریکا از برجام منجر خواهد شد، ولی قطعا اعلام حضور مقتدرانه هیأت ایرانی، کابوس روزهای آینده کاخ سفید خواهد بود.