به گزارش شهرنوشت، محسن هاشمی، رئيس شوراي شهر تهران در ابتدای هشتاد و نهمین جلسه شورا با اشاره به ارائه برنامه توسعه سوم شهری تهران از سوی سيد محمدعلي افشاني، شهردار با تشکر از او و معاونت برنامه‌ریزی شهرداری به آسیب‌شناسی برنامه‌نویسی در کشور پرداخت و بر رعایت این نکات در برنامه سوم تاکید کرد و گفت: از سال 1389 که دور جدید برنامه ریزی شهری تهران آغاز شده تاکنون دو برنامه تهیه و مصوب شده است و انشالله از ابتدا سال آینده اجرا برنامه سوم توسعه شهری تهران آغاز می‌شود.
محسن هاشمي با اشاره به نکاتی از آسیب‌شناسی برنامه‌ریزی در کشور با ملاحظات و سیاست‌های کلی حاکم بر برنامه تصریح کرد: یکی از مشکلات برنامه‌ریزی در کشور که شامل مدیریت شهری نیز می‌شود، برنامه‌ریزی ویترینی و نمایشی است، یعنی عملکرد سازمان لزوما تابع برنامه، تغییرات و سیاست‌های آن نیست و براساس روزمره‌گی و مصالح ذینفعان انجام مي‌شود ، بنابراین با تصویب برنامه و تغییرات آن تغییر محسوسی در عملکرد سازمان مشاهده نمی‌شود.
هاشمی بر لزوم پرهیز از حجیم کردن برنامه و افزایش تعداد احکام و تکالیف برنامه تاکید کرد و ادامه داد: اگر برنامه هوشمند و هدفمند تدوین شود، طبیعی است که در یک دوره محدود و با منابع محدود قادر به تامین بخش بزرگی از احکام وتکالیف نیست و باید پیکره برنامه از فربهی به چابکی تغییر کند.
او افزود: ضرورت سنجش‌پذیری و شاخص‌پذیری کمی اهداف و تکالیف برنامه نیز باید لحاظ شود که استفاده از عبارات کیفی، کلی‌گویی و ایده‌آل‌گرایی در ادبیات برنامه، مسیر را برای عدم تحقق‌پذیری و افزایش ابهام در عملکرد برنامه باز می‌کند.
رئیس شورای اسلامی شهر تهران اولویت‌بندی متناظر با مطالبات شهروندان در برنامه‌ریزی را نیز مهم عنوان کرد و افزود: واقعیت این است که مدیریت شهری تهران با انبوهی از مطالبات و خواسته‌های گروه‌های ذی‌نفع، بدنه شهرداری و مردم مواجه است که قادر به تحقق همه آنها در مدتی محدود نیست، پس ما ناگزیریم که خواست عمومی شهروندان را که شورای شهر تبلور آرا و اراده آنهاست برسایر گروه‌های ذی‌نفع مقدم کنیم و نتیجه این تقدم ممکن است به نارضایتی این گروه‌ها منجر شود.
هاشمی گفت: کاهش اتکا شهرداری از درامد ناپایدار به پایدار گرچه یکی از مطلوبیت‌های برنامه است اما از آن مهم تر متوازن کردن ساختار منابع - هزینه شهرداری تهران است، شهرداری منابع متفاوتی دارد و با انتظارات و تکالیف متعددی نیز مواجه است، یکپارچه دیدن منابع و هزینه شهرداری یکی از آسیب‌های ساختار فعلی است که باید بتدریج اصلاح شود و برای هر گونه از هزینه‌ها، نوعخاصی از درامدها پیش بینی شود تا امکان تعادل و توازن در منابع وهزینه هر حوزه فراهم آید و بطور مثال اگر منابع هزینه های جاری و خدماتی یا فرهنگی و اجتماعی تامین نشد، بودجه سیستم حمل ونقل عمومی به این حوزه اختصاص نیابد و مدیریت شهری دچار روزمرگی و انقباض نشود.
او بر ضرورت واقع‌بینی و عملگرایی در برنامه نیز تاکید کرد و گفت: بسیاری از اهداف برنامه برای تحقق نیازمند ابزارهای قانونی و اجرایی هستند که معمولاً به دلیل عدم پیگیری مناسب فراهم نمی شوند و نتیجتا هدف برنامه محقق نمی‌شود، بطور نمونه در حوزه درامدهای پایدار، کمتر از یک پنجم قبوض صادره برای شهروندان وصول می شود و پیش بینی های انجام شده جهت ایجاد مکانیزیم مناسب برای وصول درامد پایدار اجرایی نشده است و همین موجب بروز کسر بودجه و اختلال در تحقق بخشی از برنامه می شود.
هاشمي ادامه داد: با انگیزه‌ای که در اعضا شورای شهر براي ایجاد تحول در عملکرد مدیریت شهری از طریق تدوین یک برنامه علمی و عملی وجود دارد، بسیاری از این نقیصه‌ها و آسیب‌ها در شورا تکمیل و برطرف گردد و این برنامه بستر وسنگ زیرین بودجه سال آینده مدیریت شهری و تحقق مطالبات شهروندان تهرانی باشد.