آرتروز یا استئوآرتریت و سایر مشکلات مزمن مفاصل شایع‌ترین علت و درد و ناتوانی دست هستند. غضروف مفصلی در شرایط طبیعی سطحی لیز و هموار ایجاد می‌کند تا مفاصل بتوانند به آسانی حرکت کنند.
در این عارضه این غضروف مفصلی نازک می‌شود و انعطاف‌پذیری و کشسانی خود را از دست می‌دهد. با تحلیل رفتن غضروف، استخوان زیرین ممکن است رشد کند یک خار استخوانی یا استئوفیت به وجود آید. ممکن است کیسه‌های پر از مایعی در استخوان نزدیک مفصل ایجاد شود. غشای سینوویال که مفصل را می‌پوشاند، ملتهب می‌شود و پروتئین‌های آزاد می‌شوند که بیشتر غضروف را تخریب می‌کنند.
میزان بروز استئوآرتریت دست با افزایش سن بالا می‌رود و اغلب موارد آن در افراد بالای ۵۰ سال دیده می‌شود. به نظر می‌رسد وراثت به‌خصوص در استئوآرتریت دست نقش داشته باشد. ضعف عضلات دست و سابقه آسیب‌دیدگی مفاصل در ورزش یا حوادث ممکن است زمینه‌ساز ابتلای فرد به‌نوعی از استئوآرتریت شود. فعالیت‌های مکرر روزانه مانند تایپ کردن نواختن وسیله موسیقی ممکن است علائم استئوآرتریت را بدتر کنند، اما علت به وجود آورنده آن نیستند.
یک علت شایع دیگر درد دست «نشانگان مجرای مچی» (نشانگان تونل کارپال) است که حدود ۲ تا ۳ درصد افراد را گرفتار می‌کنند. در این مورد هم برخلاف تصور عمومی، مجموعه فزاینده‌ای از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که این نشانگان ندرتاً به علت انجام وظایف کاری تکراری ایجاد می‌شود. در این عارضه عصب میانی یا مدین دست هنگام عبور از بخشی کوچکی از مچ که مجرای مچی تحت فشار قرار می‌گیرد.
درنتیجه درد، ضعف و بی‌حسی در پنجه دست و مچ به وجود می‌آید و درد به سمت بالا و بازو تیر می‌کشد. برخی از بیماران به‌طور مادرزادی تونل کارپال باریکی دارند و بنابراین بیشتر در معرض خطر دچار شدن به این عارضه هستند.
اختلالات عضلانی- اسکلتی که واقعاً به کار مربوط هستند را «آسیب‌های فشار مکرر» می‌نامند و ممکن است بسیار ناتوان‌کننده باشند؛ اما با انجام اقداماتی می‌توانید از آن‌ها پیشگیری کنید.