به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، اين مورچهخوار با نام ماتيلدا با خوردن مورچه به عوارضي چون ريزش مو و التهاب پوست دچار ميشد و چشمهاي سرخ و پفكرده از ديگر پيامدهاي تغذيه با مورچه بود. اين جانور را شايد بتوان كنجكاوترين و در عين حال عجيبترين مورچهخوار دنيا هم دانست؛ او به جاهايي سرك ميكشد كه همتايانش معمولا نميروند و جايي كه مورچهخوارها هستند، خبري از اين يكي نيست.
ماتيلدا سال 2010 در حالي كه سه ماه سن و 700 گرم وزن داشت، به پناهگاه ويكتوريا هيلزويل در استراليا آمد. او مدتها از شير تغذيه ميكرد و وقتي به عنوان يك مورچهخوار بالغ شروع به خوردن مورچه و موريانه كرد، نخستين نشانههاي حساسيت به اين جانوران را در دو سالگي بروز داد. كلر مدن، دامپزشك ويكتوريا هيلزويل به گاردين استراليا ميگويد: «وقتي او خوردن مورچه را شروع كرد، موهايش ريخت و پوست پشتاش به تدريج از بين رفت.»
مورچهخوارها با انتقال انگل از حشرههايي چون كنه، هيره و شپش معمولا به التهاب پوستي دچار ميشوند و چند مورد ترميم پوست پس از برخورد با خودرو يا حمله سگ هم درباره مورچهخوارها گزارش شده است اما ماتيلدا نخستين مورد بود كه توجه دامپزشكان را به دلايلي جز اين موارد معمول برانگيخت. وقتي حمام كردن مرتب و استفاده از آنتيبيوتيك هم موثر واقع نشد، به توصيه يك دامپزشك كاركشته از جانور بيچاره آزمايش آلرژي گرفتند.
مدن ميگويد: «حتي پس از مشخص شدن نتيجه آزمايش كمتر كسي ميتوانست حساس بودن ماتيلدا را به مورچه پيشبيني كند. همه ما غافلگير شده بوديم و نكته اين بود كه ما نميتوانستيم مورچه را از محيط زندگي اين مورچهخوار دور كنيم. هر چه باشد آنها از مورچه تغذيه ميكنند و ما ميبايست راهي پيدا ميكرديم كه بدون حذف مورچه از رژيم غذايي، ماتيلدا بتواند غذاي محبوب خود را بدون دردسر بخورد.»
دامپزشكان استراليايي سرانجام توانستند واكسني منحصر به فرد توليد كنند كه بدون آسيب زدن به قواي ايمني ماتيلدا، حساسيت او را به مورچه به تدريج كم كند. اين واكسن ابتدا هفتهاي يكبار به مورچهخوار تزريق شد و با افزايش تدريجي فاصله ميان واكسنها، روند درمان حيوان در چهار سال به پايان رسيد. ماتيلدا آخرين واكسن خود را شش ماه پيش دريافت كرد و اگر بدن او تا زمستان آينده واكنش منفي به واكسن نشان ندهد، ميتواند وارد برنامه توليد مثل پناهگاه شود.
شايد يكي از دلايل ابتلاي ماتيلدا به حساسيت شديد به مورچه از دست دادن مادر خود پيش از كامل شدن سيستم ايمني بدن باشد. مورچهخوار حساس داستان ما در اين مدت در محوطهاي نزديك ورودي پارك با يك مورچهخوار ماده 34 ساله به نام اسنوپي و كوالايي به نام اميلي زندگي ميكند اما چون در اين چهار سال به شدت به انسانها و زندگي انساني خو گرفته، بعيد است بتواند در حيات وحش دوام بياورد.