بعد از انتخاب و اداي سوگند برهم صالح به عنوان رئیس‌جمهور عراق، عادل عبدالمهدی از سوی صالح در همان روز انتخابش به‌عنوان رئيس‌جمهور،رسماً مکلف به تشکیل دولت جدید شد.
خبرگزاری رویترز گزارش داد بر اساس قانون اساسی عراق، عادل عبدالمهدی برای تشکیل کابینه و معرفی آن به پارلمان ۳۰ روز مهلت خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، عبدالمهدی یکی از اصلی‌ترین کسانی محسوب می‌شد که نامش برای سمت نخست‌وزیری عراق مطرح بود. او از حمایت برخی از فراکسیون‌های سیاسی این کشور برخوردار است.
صالح در اولین اظهار نظر پس از این انتخاب به عنوان رییس‌جمهور عراق، گفت: من رئیس‌جمهوری برای عراق و نه برای گروه یا طرف مشخصی هستم.
نمایندگان پارلمان عراق که برای انتخاب رئیس‌جمهور این کشور گرد هم آمده بودند، موفق نشدند در دور نخست رأی‌گیری به اتفاق‌نظر برسند و بدین ترتیب روند انتخاب جایگزین فوأد معصوم به دور دوم کشیده شد که در این دور برهم صالح توانست رقیب خود را با اختلاف آرای چشمگیری از پیش رو بردارد.
عادل عبدالمهدی که از خانواده‌ای ریشه‌دار و با سوابق سیاسی در عراق است، گرایش‌های پان‌عربیسم را در دوران جوانی از سر گذرانده و مدت‌زمانی عضو جریان‌های کمونیستی کشورش بوده و در آخرین مرحله از تحولات فکری سیاسی خود به جریان‌های اسلامی شیعی نزدیک شده است.
او با دیگر همفکران خود در دوران بعد از انقلاب اسلامی ایران، راهی کشورمان شد و از بنیان‌گذاران مجلس اعلا اسلامی عراق محسوب می‌شود.
عبدالمهدی تا سال ۲۰۱۶ و دودستگی در مجلس اعلا اسلامی عراق از رهبران این جریان سیاسی بود که بعد از اختلافات درونی این سال، از مجلس اعلا جدا شد و اکنون بیشتر یک شخصیت مستقل سیاسی خوانده می‌شود که گرایش‌های تکنوکرات دارد.
او در این زمینه بیشتر به ایاد علاوی و احمد چلبی، دو سیاستمدار شیعه عراقی می‌ماند که هر دو در طیف شیعیان تکنوکرات جای می‌گیرند.
این سیاستمدار عراقی که در پاریس درس خوانده و پدرش سابقه وزارت داشته، تقریبا از سوی همه جریان‌های شیعی، سنی و کرد عراقی و حتی طرف‌های خارجی که اهتمام خاصی به اوضاع سیاسی این کشور دارند، شخصیتی مورد قبول است؛ عبدالمهدی هم با غربی‌ها کار کرده و هم به واسطه سابقه ملی‌گرایانه‌اش مورد تایید کشورهای عرب منطقه است و سال‌ها حضورش در ایران و بودن در کادر رهبری مجلس اعلا اسلامی عراق هم باعث شده در زمره جریان‌های اسلامی شیعی در عراق به حساب آید.
با تمام این اوصاف او را باید یک تکنوکرات به حساب آورد که سوابق کاریش نشان داده آمادگی همکاری با همه طرف‌ها را دارد.